သူ႕ေၾကြးရွိက ဆပ္ရမည္။ (၆) ေတာင္ပိုင္း ေအဘီ

သူ႕ေၾကြးရွိက ဆပ္ရမည္။ (၆) from Soe Lynn's Facebook Notes by Soe Lynn ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖမ္းၿပီး သံလြင္စခန္းမွာ ခ်ဳပ္ထားရာက စစ္ေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ထိုင္းဘက္ကမ္းကိုေျပာင္းထားပါတယ္။ ေအာက္ဖက္ မွာ ေအဘီဗဟိုရံုးရွိၿပီး ေတာင္ဘက္မွာ တပ္ရင္း ၂၀၉ (သံလြင္စခန္း)ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူနဲ႕မွ စကားမေျပာရေပမယ့္ ဗဟိုျပန္ၾကားေရးက အက်ယ္ႀကီးဖြင့္တဲ့ သတင္းေတြကိုေတာ့ ညတိုင္းၾကားေနရပါတယ္။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းမွာ အစ္ကိုႀကီးအပါအ၀င္ လူ ၁၅ ဦးကို သတ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္း ဘီဘီစီနဲ႕ ကိုေအာင္ထူးရဲ႕အင္တာဗ်ဴးကိုနားေထာင္လိုက္ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ေနာက္တစ္လေက်ာ္ေလာက္ အၾကာမွာပဲ တပ္ရင္း ၂၁၀ အ ေပၚကုန္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာေရးစခန္းကို ညဘက္ႀကီးမွာ ေျပာင္းရပါတယ္။ စားဖိုေဆာင္နားက ေခြးအိမ္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုထားပါတယ္။ အဲဒီစခန္းမွာ ကိုလွေဌး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္(ကခ်င္)၊ ခင္ေမာင္ေဆြ (တပ္ရင္း ၂၁၆)နဲ႔ ကိုဖိုးေထာင္ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္ရင္း ၃၀၃ က ရဲေဘာ္ေတြရွိပါတယ္။ သူတို႕က ကိုႏုိင္ေအာင္ျပန္ေရာက္ ေနၿပီ မင္းညာဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႕ေတာ့ဆိုၿပီး စစ္ေၾကာေရးစ၀င္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း အတန္တန္ေျပာပါတယ္။ စိတ္ေရာ ႐ုပ္ေရာပင္ပန္းရပါတယ္။ ဒီေကာင္ well trained ကြ။ ေသခ်ာရေအာင္စစ္ဆိုတဲ့ အသံေတြလည္းၾကားေနရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မခံႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ သက္သာေအာင္၀န္ခံလိုက္ဖို႔ဆိုတာလည္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဖြဲ႕စည္းပံု၊ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ဘယ္ႏွလံုးဆိုတာ ကအစမသိေတာ့ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မခံႏုိင္ပါဘူး။ အဲဒီလိုၾကီး မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေသသြားမွာ ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္ပါတယ္။ ၀န္ခံပါ့မယ္။ ၂ ရက္ေလာက္ စဥ္းစားခြင့္ေတာင္းရပါ တယ္။ သူတို႔လိုက္စံုစမ္းလို႔မရႏုိင္တဲ့(ကြၽန္ေတာ့္အေတြးေပါ့)စစ္တပ္ကအထူးေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးလုပ္ဇာတ္ တစ္ခု ခင္းရပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစီးတဲ့ ကားနံပါတ္ကို နည္းနည္းေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ RC-2874 ။ RCကိုစဥ္းစားရင္ ေဒသေကာလိပ္နဲ႕ ႐ိုမန္ကတ္သလစ္ပဲ ထြက္ေနလို႔ pc (particular cell) လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္ ႐ူပေဗဒသင္ တုန္းက ၾကားဖူးတဲ့ particular ပါ။ pc ၂၈၇၄ ေပါ့။ သင္တန္းအမွတ္ ၂/၈၇ က သင္တန္းသားနံပါတ္ ၄ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ ကိုယ္ေျပာထား တာေတြ မေမ့ေအာင္ ျပန္က်က္ေနရတာလည္း တစ္ဒုကၡပါပဲ။ (ကြၽန္ေတာ္၀န္ခံျပီး သိပ္မၾကာခင္ပဲ ကိုႏိုင္ေအာင္ကို တစ္ေခါက္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုမ်ိဳး၀င္း(မင္းသမီး)လည္း အဲဒီစခန္းကို ေရာက္လာတတ္ပါတယ္) ၾကိဳေတြးထားတာေတြ သူတို႔ေမးရင္ အဆင္ေျပေပမယ့္ မထင္တာေတြ ေမးရင္လည္းအိုးနင္းခြက္နင္းပါ။ အဲဒီက်ရင္ ေတာ့ ခံလိုက္ဦးေပါ့။ စိတ္အဆင္းရဲရဆံုး ေမးခြန္းက ဗဟိုမွာ မင္းတို႔လူေတြ မရွိဘဲ ဒီကို မင္းလာမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ ငိုရပါတယ္။ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဆရာ ေန၀င္းေအာင္ နာမည္ ေျပာမိပါတယ္။ (ခြင့္လႊတ္ပါ ဆရာ၊ သူတို႔ လမ္းေၾကာင္းေပးတာလို႔ ကိုယ္လြတ္မ႐ုန္းခ်င္ဘူး) မိုးသီးဘက္မွာလည္း မင္းတို႔ လူရွိရမယ္ ဆိုျပန္ေရာ။ အႏၲာရယ္မျဖစ္ေလာက္ဘူး ထင္လို႔ ကိုေ႒းႏိုင္ကို ေျပာမိပါတယ္။ (ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုေ႒းတင့္) ဆရာ့ကို ဖမ္းျပီး စစ္ေမးသံေတြ ကြၽန္ေတာ္ၾကားလာရပါတယ္။ မင္း ခ်န္ထားေသးတယ္။ ငါတို႔အေပၚ မ႐ိုးသားဘူး ဆိုျပီး ထပ္ေမးလာျပန္ပါ တယ္။ တစ္ေယာက္ေျပာ တစ္ေယာက္ဖမ္းဆိုရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး ေတြးျပီး ဒုဥကၠ႒ ေက်ာ္ေက်ာ္(မင္းသမီး) က စလို႔ ကိုဒီ၊ ေအာင္သူ တို႔အထိ လူ ၂၀ နီးပါး ေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကိုေ႒းႏိုင္၊ ေအာင္သူတို႔ေတြ အေၾကာင္း ၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နင့္ေနေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ အဲဒီ အမွန္တရား အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ ၀င္သြားမွာ ျဖစ္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေမးရင္ေတာ့ အစပိုင္း ရမ္းေျပာေနရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ တပ္ရင္း ၂၁၀ မွာ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥ ဗီဒီယိုေခြကို အက်ယ္ၾကီးဖြင့္တာ ကြၽန္ေတာ္ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ၂၁၀ ရဲေဘာ္ေတြကို ျပန္ေမးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ ေျပာရလြယ္သြားပါတယ္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ ေျပာတဲ့ ေရလိႈင္းစစ္ဆင္ေရး ဆိုတဲ့စကားကိုလည္း ျပန္ျပီး ေဖာက္သည္ခ်ႏိုင္ ခဲ့ပါတယ္။ သူက ဒုဗိုလ္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဗိုလ္စိုးလင္း လုပ္လိုက္ရပါတယ္။ (ျပည္တြင္း ျပန္ေရာက္ေတာ့ စစ္တပ္အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔နီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၀န္ထမ္းတစ္ဦးက ေျပာမွ ေထာက္လွမ္းေရးမွာ ဒုဗိုလ္နဲ႔ ဗိုလ္ ရာထူးေတြ မရွိမွန္း သိရပါတယ္) ကိုဖိုးေထာင္ဦးေဆာင္တဲ့ ၃၀၃ က ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ စိတ္မနာပါဘူး။ ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ အမိန္႔အတိုင္း သူတို႔လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဖိလစ္၊ ဖလမ္း၊ ေအာင္ငွဲ၊ က်ဴးက်ဴ၊ ေရႊဘ၊ ခ်ယ္ရီ၊ ေက်ာ္မင္း၊ ေမာင္မိုး၊ နတားလယ္ အားလံုးက ျဖဴစင္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေလးေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ေလက် နာမည္ေတြကအစ မွတ္မိေနေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ေမ့က်န္ေနတဲ့ မစဥ္းစားမိတဲ့ ကိစၥေတြလည္း ရွိဦးမွာပါ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိတိက်က်ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကိဳးစားေရးသားသြားမွာပါ။ အခုဆိုရင္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ရက္ေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား၏ သေဘာထားထုတ္ျပန္ ေၾကညာ ခ်က္ကို အားလံုးဖတ္ျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သမိုင္းအမွန္တရား တစ္ခု ေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား ေတာင္းဆိုေနတာပါ။ မကဒတဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ယေန႔တိုင္ ရွိဆဲပါ။ မကဒတရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးခုကို ကြၽန္ေတာ္အခုထိ မေမ့ေသးပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕အစည္း ေတြ အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ေနတုန္းပါ။ မႏၲေလးအိုးဘိုေထာင္ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ကယန္းျပည္သစ္ပါတီက ကိုေစာလြင္ (ကိုေ႒းေအာင္ ယခင္ ေအဘီ) ျပန္မလြတ္လာခင္အထိ ကြၽန္ေတာ္၊ ျမင္းျခံက ေအာင္ျမင့္ဟန္(ယခင္ ေသေဘာဘိုး)၊ ရန္ကုန္က ႏုႏုေအာင္ (ယခင္ လူ႔ ေဘာင္သစ္) တို႔ မႏၲေလးက ေဒၚသြယ္သြယ္စန္းနဲ႔အတူ အျပင္ကေန တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာလတုန္းကလည္း ( ႏို၀င္ဘာ ၁၅မွာ ကြၽန္ေတာ့္ အေမဆံုးသြားပါတယ္) ကခ်င္စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ရန္ကုန္က နာေရးကူညီမႈအသင္း၊ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ား၊ မႏၲေလးက ဘ၀အလင္းပရဟိတအသင္းေတြနဲ႔ လိုက္သြားရင္း ဘ၀အလင္း အခမဲ့ေဆးေပးခန္းမွာ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစု ေဆး ကုသေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အမွတ္စဥ္နဲ႔ လူနာအမည္ေခၚ၊ အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ အျခားဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက ေဆးကုေပး၊ သားက ေဆးပုလင္းေတြ သူသိသေလာက္ လိုက္ရွာေပးနဲ႔ေပါ့။ (ကြၽန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးက ေဒါက္တာနီလာ၀င္းပါ၊ ေရႊျပည္ဦးဘတင္ရဲ႕ ေျမး၊ ကလိ ဦးတင္၀င္းရဲ႕ သမီး၊ ဦး၀င္းေဖ (ယခု VOA ) ရဲ႕ တူမပါ)ကၽြန္ေတာ့္ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕အစ္ကို ကိုစည္သူဆိုရင္ ေျမာက္ပိုင္းယူဂ်ီကိစၥနဲ႕ ေထာင္က်ခဲ့ရျပီး အျပင္ျပန္ေရာက္မွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး တစ္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳး မလုပ္ခ်င္ပါဘူး။ တာ၀န္ရွိသူေတြက ၀န္မခံေသးလို႕ သမိုင္း အမွန္တရားအတြက္ မလြဲမေရွာင္သာ အမည္တပ္ ေရးသားေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ မတိုင္မီ ကိုႏိုင္ေအာင္ ေျမာက္ပိုင္း ေရာက္ေနတယ္ဆိုတာက ေျမာက္ပိုင္းျပန္ ရဲေဘာ္တစ္ခ်ိဳ႕ အခိုင္အမာ ေျပာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေရးခဲ့တာပါ။ ကိုႏိုင္ေအာင္ဘက္ကေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာက္လွမ္းေရးလို႔ ယံု ၾကည္ျပီး စစ္ေၾကာေရး၀င္ခိုင္းခဲ့တာ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖမ္းတုန္းက ကိုႏိုင္ေအာင္ေျပာတဲ့ စကားနဲ႔ ျပန္လာျပီး စစ္ေၾကာေရး၀င္တဲ့ ကာလကို စဥ္းစားျပီး ကိုႏိုင္ေအာင္ ေျမာက္ပိုင္း ေရာက္တယ္ ေရးခဲ့တာ။ (ကြၽန္ေတာ့္မွာေရာ အဲလို ေရးခြင့္ မရွိဘူးလား) မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ ကိုႏိုင္ေအာင္ ရွင္းျပႏိုင္ ရမယ္။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ရက္RFA အင္တာဗ်ဴးမွာ ကိုႏိုင္ေအာင္ ေျပာပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းကို မပိုင္ပါဘူး။ အမိန္႔ေပးလို႔ မရပါဘူး။ အဲဒီစကားက ျဖစ္ ႏိုင္ေခ်ရွိပါတယ္။ အားလံုးစဥ္းစားၾကည့္ဖို႔ အခ်က္ေလးေတြ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာၾကည့္ခ်င္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖမ္းျပီး သံုးလေက်ာ္အၾကာမွာ ေျမာက္ပိုင္းလူသတ္ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၉၂ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ လူသတ္ပြဲကို ၉၂ မတ္လ ၁ရက္မွာ ဗဟိုေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴး ၁ က စာထုတ္ပါတယ္။ ၾကားထဲမွာ ၁၇ရက္ပဲ ျခားပါတယ္။ ေနာက္ ေမလ ၃၁ရက္မွာ ဥကၠ႒ ကိုႏိုင္ေအာင္က ရွင္းလင္းစာ ထုတ္ပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းနဲ႔ ဆက္သြယ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲတယ္ဆို တာ ကြၽန္ေတာ္ အသိဆံုးပါ။ ၁၇ရက္ေလး အတြင္းမွာ ဗဟိုေကာ္မတီက စာထုတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျမာက္ပိုင္းကပဲ ဗဟိုေကာ္မတီကို ပိုင္သလား။ ဒါမွ မဟုတ္ အမိန္႔ေပးလို႔ရသလား။ စဥ္းစားရမယ့္အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေျမာက္ပိုင္းရဲ႕ စစ္ေၾကာေရးျပင္းထန္တာ၊ ေခါင္းျဖတ္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္တာကို မသိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္က ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ အမ်ားစုလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ကိုေအာင္ထူး ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ သိခဲ့ရဲ႕လား။ သိခဲ့ရင္ေကာ အဲဒီလိုစာမ်ိဳး လက္မွတ္ထိုးျပီး ထုတ္မွာလား။ အျမန္ဆံုး စာထုတ္ရေလာက္ေအာင္ ဘယ္လိုအရာမ်ိဳး ဘယ္လိုလူ မ်ိဳးက တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အေျဖထြက္သင့္ပါျပီ။ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ လူထုဦးလွရဲ႕ ေထာင္စာအုပ္ေတြထဲက စာသားေလးတစ္ပိုဒ္ကို မွ်ေ၀ပါဦးမယ္။ အျပစ္ရွိတဲ့ ရာဇ၀တ္သား ဆယ္ေယာက္ လြတ္ခ်င္ လြတ္သြားပါေစ။ အျပစ္မဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ အျပစ္ဒဏ္ မခံရေစနဲ႕ တဲ့။ ကိုႏိုင္ေအာင္ ေျမာက္ပိုင္း သြား မသြားကို ခဏေဘးဖယ္ထားလိုက္ပါ။ RFAမွာ သူေျပာသြားတဲ့ ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ လူေတြ စပိုင္ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏိုင္တာပဲကိုး ဆိုတဲ့ စကား။ ဒါက ေခါင္းေဆာင္မပီသတဲ့ စကားပါ။ ကြၽန္ေတာ္ အဲလို မ႐ိုးသားတာမ်ိဳးကို အမုန္းဆံုးပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ကသာ သူဒီလို အေတြးမ်ိဳးရွိခဲ့ရင္ ေအဘီဗဟိုမွာ ရင္နာစရာေတြ ဆက္ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေရာ ဆရာေန၀င္းေအာင္ေရာ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ခဲ့ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုေ႒းႏိုင္ေရာ၊ ေအာင္သူေရာ ေၾကြလြင့္ခဲ့ၾကရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းမီးစ ေတာင္ပိုင္းကို က်ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ (ေနာက္ အပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာေရးစခန္း (ဒါးခြင္) ေျပာင္းျပီး ႐ံုးထုတ္ ေထာင္ခ်ခဲ့တာေတြကို ေရးသြားပါဦးမယ္)