Monday, August 20, 2012

မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အပိုင္း ၅ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း

Sunday, August 12, 2012 မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အပိုင္း ၅ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း by Nang Aung Htwe Kyi on Sunday, August 12, 2012 at 1:10pm · ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ ညပိုင္းဆိုေတာ့ က်မတို႕ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တည္ေနရာ ပါေဂ်ာင္ေဒသ လိုင္စင္စခန္းမွာ အေအးဓါတ္လႊမ္းျခံဳေနျပီ။ညဥ့္နက္ပိုင္း ၁၁နာရီခန္႕ဆိုေတာ့ သံေခ်ာင္းရဲ႕ တဲမွာ သက္လင္း ကထင္းမီးလႈံဖို႕လုပ္တယ္ ။ က်မနဲ႕သံေခ်ာင္းမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ျပီး စကားေျပာ ဆိုျခင္းးမရွိဘဲ အတန္ၾကာ မီးထိုင္လႈံေနျဖစ္တယ္။ခဏၾကာေတာ့က်မကဘဲ သံေခ်ာင္းကို တစံုတရာေျပာျခင္ပါ သလားလို႕ ေမးလိုက္တယ္။ သံေခ်ာင္းက က်မကိုၾကည့္ျပီး မင္း KIA ေျပာင္းေတာ့မွာလားလို႕ ေမးျပီးေတာ့မွ အားေမာင္ေရ…ငါ့မွာေမးခြင့္ေတာင္မရွိပါလားေလး .. လို႕ေျပာျပီး ရီေနေရာ။က်မအဖို႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သတိထား စဥ္းစားေျဖရမဲ့ အေျခအေနေလ.။တကယ္လဲအဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ KIA ကိုေျပာင္းဖို႕အားသာေနေပမဲ့ ေျပာင္း လိုက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားႏိုင္သလဲဆိုတဲ့ ပူပန္မႈ႕လဲဒြန္တြဲေနျပန္တယ္။ က်မရဲ႕ စဥ္းစား ေတြေဝေနမႈ႕ကို သံေခ်ာင္းကရိပ္မိတယ္။ က်မလက္ပိုက္ထားတဲ့အေနအထားနဲ႕ လက္ေမာင္း ႏွစ္ဘက္က ABSDF–NB ဆိုတဲ့တံဆိပ္ကို ပြတ္သပ္မိျပီးဝမ္းနည္းမိတာအမွန္ဘဲ။မငယ္ မင္းအဖြဲ႕ထဲကနဲ႕တိုင္ပင္ျခင္လား ..ညီညီ ကိုေခၚလိုက္မယ္ေလ လို႕သံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။ ညီညီဆိုတာ ကိုညီညီ(စမား) ကိုဆို တာပါ။က်မလဲဟုတ္ကဲ့လို႕ ဆိုတာနဲ႕ သက္လင္းကို ကိုညီညီ ကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္။သက္လင္း လဲ ေတာင္ကုန္းေအာက္အဆင္း က်မစိတ္ထဲထင့္ကနဲ ျဖစ္သြားတာနဲ႕ သံေခ်ာင္းကိုခြင့္ေတာင္းျပီး က်မသက္လင္းေနာက္ အေျပးလိုက္ဆင္းလိုက္တယ္။ဘာလို႕ဆိုေတာ့ က်မကိုအေစာပိုင္းက သက္လင္းလာေခၚျပီးကတည္းက က်မတဲ ကိုျပန္မေရာက္တာ ခုသက္လင္းက ကိုညီညီကို ထပ္သြားေခၚမယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ မျဖစ္သင့္တာ ေတြျဖစ္ကုန္မွာစိုးတာ။က်မကို ညပိုင္းလာေခၚကတည္းက က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြမွာ စိုးရိမ္မႈ႕ေတြ ေတြ႕ ရတယ္ေလ။ဒါေၾကာင့္ က်မတို႕ေနတဲ့ တဲနားေရာက္တာနဲ႕ က်မ အသံျမွင့္ျပီး ကိုညီညီနာမည္ အရင္ေအာ္ေခၚျပီး မွ တဲတံခါးဖြင့္ဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။ျပီးကိုညီညီကို က်မနဲ႕ သံေခ်ာင္းတဲကိုလိုက္ခဲ႕ဖို႕ေျပာလိုက္တယ္။သူတို႕ရွယ္ လုပ္ျပီးေနတဲ့ အခန္းတံခါးေပါက္မွာက်မ ရပ္ျပီးေနေတာ့ အိပ္ခန္းတြင္းမွာ အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာ စိုးရိမ္ပူပန္ မႈ႕ေတြ စူးစမ္းမႈ႕ေတြအျပည့္ဘဲ။က်မ မသိမသာေလးျပံဳးျပီး ေခါင္းတခ်က္ဆတ္ျပလိုက္တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ က်မ ရဲ႕အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုညီညီမ်က္ႏွာ က်မတသက္မေမ့ဘူး။စိုးရိမ္မႈ႕အထင္းသားနဲ႕ဘုမသိဘမသိ က် မေခၚတဲ့ သံေခ်ာင္းတဲလိုက္ရေတာ့မွာမဟုတ္လား။ ဆိုေတာ့သံေခ်ာင္းတဲေရာက္တာနဲ႕ က်မနဲ႕ကိုညီညီ ကပ္ထိုင္လိုက္ျပီး သံေခ်ာင္းနဲ႕မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ အေနအထားယူလိုက္တယ္။သံေခ်ာင္းက ကိုညီညီကို မငယ္ကို KIA ကလႊဲေျပာင္းဖို႕ မငယ္သေဘာထားကိုေမးေၾကာင္း၊ မငယ္ မနက္ဖန္ KIA ကိုတဦးထဲသြားျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပးရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊သူ႕အေနနဲ႕ မငယ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ႏိုင္ခြင့္မရွိေၾကာင္း၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ထံမွ မငယ္ကိုKIAသို႕ လႊဲေျပာင္းရန္ တာရိုက္ေမးျမန္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊သို႕ေသာ္ မိမိအေနျဖင့္ မငယ္ KIA သို႕ကူးေျပာင္း မေျပာင္းကို ကိုညီညီ၏ သေဘာထားသိလို ေၾကာင္း၊ယခုည ကိစၥကိုက်န္ ၇ ဦးအားအသိမေပးဘဲ မနက္မွ မိမိကိုယ္တိုင္လာေရာက္ေျပာၾကားအသိေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း တို႕ဆိုခဲ့တယ္။ကုိညီညီက က်မကို KIA မေျပာင္းပါနဲ႕.. Cs တို႕ကသေဘာထားဒီေလာက္ၾကီးတာ.. က်ေနာ္တို႕ေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာဘဲ တာဝန္ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ၾကရေအာင္ပါ.. ဘာညာေျပာ ျပီး က်မေျခေထာက္ကို သူ႕ စစ္ဘိနပ္နဲ႕ မသိမသာ လာနင္းေတာ့တာဘဲ။သေဘာကေတာ့ ငါဘာေျပာေျပာ မင္းမယံုနဲ႕။KIAေျပာင္းဆိုတာေပါ့။ဆိုေတာ့က်မလဲကိုညီေျပာတာကိုလက္ခံပါေၾကာင္း၊KIA ဆိုတာက်မအတြက္ ရင္းႏွီးမႈ႕မရွိတဲ့့အတြက္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနေၾကာင္း။ျပီးက်န္တဲ့(၇) ဦးရဲ႕သေဘာထားလဲ သိလိုေသးေၾကာင္း သံေခ်ာင္းအၾကိဳက္ေျပာလိုက္ျပီး ျပန္ဖို႕ခြင့္ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ က်မနဲ႕ကိုညီညီနဲ႕ တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ က်န္ေနတဲ့ ၇ ဦးကိုတီးတိုးတိုင္ပင္ဖို႕ က်မေနတဲ့ ၄ေပ၃ေပ အခန္းထဲမွာ ဂြမ္းကပ္ေဆာင္နဲ႕ ေခါင္းအုပ္ျပီး တဦးခ်င္းစီ KIA မွဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ေခၚယူေၾကာင္း.ေျပာင္းသင့္ မေျပာင္းသင့္ ေမးေတာ့ တဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေျဖက ေျပာင္းပါလို႕ေျပာတယ္။ တစံုတရာထူးျခားေနျပီလို႕အားလံုးက တညီတညြတ္ ထဲအေျဖေပးသြားၾကတယ္။ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေတာင္မွက်မတို႕မွာ လြတ္လပ္စြာတိုင္ပင္ခြင့္မရွိဘူး။ အဲ့ဒီည က်မအိပ္မေပ်ာ္ဘူး။၈ ဦးကေတာ့ေျပာင္းဖို႕တညီတညြတ္မဲေပးသြားတယ္။ဘာေတြဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္လဲမသိ။သိတာကေတာ့ ခံရင္ကိုယ္အရင္ခံရေတာ့မွာကိုဘဲေလ။စစ္ေၾကာေရးကာလမွာ ကိုယ့္ထြက္ခ်က္ မွာ လိုင္းတင္ခံရတာေတြက KIA နဲ႕ႏြယ္တာပါခဲ့လို႕ ဗိုလ္မႈးၾကီးပန္းေအာင္နဲ႕ ဒူခြန္ေမာ္တို႕ကိုယ္တိုင္ အၾကိမ္မ နဲ စစ္ေဆးေမးျမန္းတာေတြခံခဲ့ရတယ္ ဆိုေတာ့စိတ္ထဲထင့္ေနတာေတာ့အမွန္ပါဘဲ။ဒါေပမဲ့ ၈ ဦးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ နဲ႕ေသမထူး ရွင္မထူး တေဇာက္ကန္းစိတ္ရွိတဲ့ က်မကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ ေပါင္းစပ္လိုက္ျပီး KIA ေျပာင္းဖို႕ ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ဒီလိုနဲ႕ မိုးလင္းခဲ့တယ္ ။ ဒီေန႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႕ ။ က်မတို႕ ၉ ဦးပံုမွန္အိပ္ယာထ ျပီးက်မကေတာ့ သံေခ်ာင္းက်မတို႕ တဲကိုလာမွာေစာင့္ေနလိုက္တယ္ ။သူေျပာ ထားတယ္မဟုတ္လား။KIA ေျပာင္း မေျပာင္းကိစၥက်န္ ၇ ဦးနဲ႕မတိုင္ပင္နဲ႕ သူကိုယ္တိုင္လာေျပာမယ္လို႕။သံ ေခ်ာင္းေရာက္လာေတာ့ ကိုညီညီ(စမား) မွတပါး က်န္ ၇ ဦးလဲ ဒီကိစၥကိုခုုမွသိၾကသလို နားေထာင္ၾကတာေပါ့ ။ သံေခ်ာင္းက က်မရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေမးလာတာကို က်မ ေတြေတြေငးေငးနဲ႕ဘဲ ေရေရရာရာမသိသလိုဘဲ ေျဖ လိုက္တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး KIA ကကား လာတာနဲ႕ က်မ ညကေရာက္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီ ဆီျပန္သြားခဲ့တယ္ ဒူကမာၻ႕စံနီ နဲ႕အတူ ဒူသိန္းေဆြ ကိုပါအတူေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ဒူသိန္းေဆြ ကအရင္က ျမန္မာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါ တီကျဖစ္ျပီး ေနာက္ေတာ့ KIA သို႕ ဝင္ေရာက္ခဲ့သူလို႕ ဆိုၾကပါတယ္။အတိအက် ဘယ္လိုဆိုတာက်မ မသိပါဘူး။ဆိုေတာ့ ဒူသိန္းေဆြက က်မကို KIA သို႕ေခၚယူျခင္းကို အျမင္ရွင္းေစလိုေၾကာင္း၊လူမႈ႕ေရးအရႏွင့္မျဖစ္သင့္ တဲ့ကိစၥမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းအတြက္မ်ားစြာဝမ္းနည္းခဲ့ၾကရေၾကာင္း၊မိမိတို႕အေပၚတြင္စာနာေထာက္ထားမႈ႕ရွိသည္ တို႕ကိုယံုၾကည္ေစလိုေၾကာင္း စသည္ ျဖင့္ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ အခု က်မရဲ႕သေဘာထားကိုသိလိုေၾကာင္းေမးလာတဲ့အတြက္ က်မက KIA သို႕ တရားဝင္ေျပာင္းလႊဲေရးကို သေဘာတူညီေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ခ်က္ျခင္း နယူးကင့္ရွိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဆီ ဖုန္းဆက္အ ေၾကာင္းၾကားတယ္။က်မကို KIA သို႕တရားဝင္လႊဲေျပာင္းေရးအတြက္ ေက်ာင္းသားတပ္ကိုအေၾကာင္းၾကား တယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ လိုင္စင္စခန္းမွာရွိတဲ့ ဒူကမာၻစံနီ အိမ္မွာေန ေနရတယ္ ။နယူးကင့္မွာရွိတဲ့ KIA စစ္ ရံုးခ်ုပ္ကို ေက်ာင္းသားစစ္ရံုးမွ က်မကို KIA သို႕တရားဝင္လႊဲေျပာင္းစာေရာက္လာေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ မွက် မနဲ႕ဖုန္းေျပာတယ္။ခု က်မကို KIA မွတရားဝင္လႊဲေျပာင္းယူလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ယေန႕ ယခုအခ်ိန္ကစျပီး က်မ နဲ႕ ABSDF-NB ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္နဲ႕ ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊က်မႏွင့္ ပက္သက္သမွ် တာဝန္ ပိုင္း စီမံခြင့္မ်ားအားလံုး KIA တပ္မေတာ္မွ တာဝန္ယူ တာဝန္ခ်မွတ္ ေပးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႕ ဒီေန႕တရက္ ေက်ာင္းသားတပ္သို႕ျပန္ျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ေၾကာင္း။ မနက္ဖန္မနက္ေစာပိုင္း ေက်ာင္း သားတပ္ကို ကားလႊတ္ျပီး ေခၚယူမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မရင္ထဲမွာ ေဖာ္ျပလို႕မရႏိုင္တဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ေဝဒနာတခု ခံစားခဲ့လိုက္ ရတယ္။လေပါင္းမ်ားစြာ က်မတို႕ေန႕စဥ္ဝတ္ဆင္ေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းက ဝဲဘက္ရင္ဘတ္မွာေရးထိုးထားတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႕နီးစပ္ေနတဲ့ေနရာက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဆိုတဲ့တံဆိပ္စာတန္း ကက်မနဲ႕ဘာမွမသက္ဆိုင္ပါ လားဆိုတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈ႕အေတြးက ျပည့္လာတယ္။ မျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္ခဲ့ၾကျပီးမွေတာ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာကို ဘဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္းရတာမွာေပါ့။ဝမ္းနည္းမႈ႕ခံစားခ်က္မ်ားၾကားကဘဲ ေရွ႕ဆက္ဘာျဖစ္ျဖစ္ရင္ဆိုင္ သြား ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႕ အားတင္းမိလိုက္တယ္။ေနာက္ ဒူကမာၻစံနီကို နႈတ္ဆက္ျပီးက်မ ေက်ာင္းသား တပ္ကိုျပန္တယ္။ ဘယ္သူနဲ႕မွ မေတြ႕ဘဲ က်မ တို႕ ၉ ဦးတဲကို ျပန္တယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕ ေမးခြန္းမ်ားစြာနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ အၾကည့္ေတြ .. က်မ ျပံဳးျပျပီး ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္။တဲထဲမွာစုထိုင္ေနၾက တေနရာထဲေသာ မီးဖိုေဘးမွာ ဝိုင္းထိုင္လိုက္ၾကတယ္။KIA ကို ခုဘဲ တရားဝင္လႊဲေျပာင္းျပီးသြားေၾကာင္း နဲ႕ ဒီေန႕ဒီည ေက်ာင္း သားတပ္မွာေနာက္ဆံုး ေနရမွာျဖစ္ေၾကာင္း တိုတိုေျပာလိုက္တယ္။စကားရွည္ရွည္ေျပာဖို႕ သိပ္မေကာင္းတဲ့အ ေျခအေနေတြမဟုတ္လား။ကိုညီညီ ကေတာ့မငယ္ အဆင္ေျပမွာပါ ..အားလံုးအတြက္လမ္းပြင့္ျပီလို သံုးသပ္ ခ်က္ေပးတယ္။ မွတ္မိေသးတယ္ .. ကိုရဲလင္းရဲ႕ ေတြးေတြးဆဆေလး တလံုးျခင္းေမးတဲ့ေမးခြန္း ..။ဘယ္သူက တကယ္လႊဲယူတာလဲ..တဲ့။ က်မ ကိုရဲကိုၾကည့္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ လို႕ ေျပာျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕ ခုဘဲစကားေျပာခဲ့ တယ္ ဆိုေတာ့ ဒါဆိုေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ အားလံုးအတြက္ေကာင္းတယ္ ဆိုတယ္။ သက္လင္းေရာက္လာတယ္။ Cs ကမငယ္နဲ႕ ေတြ႕ျခင္တယ္ဆိုလို႕ က်မ သံေခ်ာင္းရွိတဲ့ အေပၚကုန္းေပၚတက္ သြားတယ္။သံေခ်ာင္း ေစာင့္ေနတာေတြ႕တယ္။မင္းလူေတြ ( က်န္ ၈ ဦး ကိုဆိုလိုတာ) သိျပီလား ။ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ေနၾကျပီထင္တယ္ေလး.. လို႕ေျပာလာတယ္။က်မ ဘာတခုမွ မေျဖဘဲ သူဘာေျပာေျပာျပံဳးျပီးနား ေထာင္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ေနာက္ ေတာ့သူက ေစာျမေအာင္ကိုေခၚျပီး မငယ္ ကိုဂစ္တာတလံုးေပးလိုက္ကြာ သူ KIA ေျပာင္းေတာ့မွာ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕လက္ေဆာင္ေပါ့တဲ့။အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံရျပီးကတည္းက မေရာက္ျဖစ္ တဲ့ရဲေမေဆာင္သြားျပီး ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ေတြ႕တဲ့သူႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္။ လက္ေဆာင္ရတဲ့ ဂစ္တာပိုက္ျပီးက် မတို႕ ၉ ဦးတဲကိုျပန္ခဲ့တယ္။တဲေရာက္ေတာ့ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြတီးတိုးေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ဒါနဲ႕ဘဲေက်ာင္းသားမွာ ေနာက္ဆံုးေနထိုင္ခဲ့တဲ့ညကိုျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႕ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႕။ မနက္အိပ္ယာထေတာ့ ၉ ဦးသားေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕မီးဖိုေဘးနား ဝိုင္းထိုင္ေနျဖစ္ၾကတယ္။ရွိတဲ့ ရိကၡာေလးနဲ႕ထ မင္းခ်က္ျပီး ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အေနနဲ႕ ၉ ဦးအတူလက္ဆံုစားျဖစ္ၾကတယ္။တကယ္ပါဘဲ .. အဲ့ဒီေန႕ကစျပီး က် မတို႕ ၉ ဦး အတူနီးနီးကပ္ကပ္မဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ဒီေန႕ထိတိုင္ေအာင္ပါဘဲ။က်မကသူတို႕အားလံုးကို လမ္းခြဲထား ခဲ့ရတာ အဲ့ဒီကထဲပါဘဲ။၉ ဦးအတူအက်ယ္ခ်ဳပ္ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့စြာကုန္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို သတိရ ေနစဲပါေလ။မေမ့ေသးပါဘူး။ေနာက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းလာတယ္။ႏႈတ္ဆက္တယ္။ မၾကာပါဘူး..KIA ကကားလာေတာ့ အားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။ အလံတိုင္ကုန္းေပၚက တလူလူလြင့္ေန တဲ့ေက်ာင္းသားအလံကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး ကားေပၚတက္လိုက္တယ္။ ဒါပါဘဲေလ.. ေက်ာင္းသားရဲေမတဦးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို တရားဝင္ေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ေန႕။ ( ၄ရက္ ၉လ ၁၉၉၂ ) ကားက KIA ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ နယူးကင့္ကို ဦးတည္သြားတယ္။ နယူးကင့္ကိုအၾကိမ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ေရာက္ဘူးတယ္ဆိုေပမဲ့ ဒီတေခါက္နဲ႕မတူဘူး။ဟိုအရင္က ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ႕။ အခု KIA တဦး အေနနဲ႕။ ခံစားခ်က္အသစ္ျဖစ္လို႕ေနတယ္။ ကားရပ္ေတာ့ KIA စစ္ရံုးက ရဲေမေလး၂ေယာက္လာၾကိဳတယ္။အ ရင္တုန္းကမ်က္မွန္းတမ္းျပီး သိေနေပမဲ့ခုေတာ့ဒီ ဂ်ိမ္းေဖာသူေလးေတြနဲ႕က်မအနီးကပ္ေနရေတာ့မွာရယ္.. ဘာသာစကား မတူေတာ့ဘူးေလ။စကားေရာ စာပါကြာျခားခ်က္ရွိလာျပီမဟုတ္လား။ရဲေမ ၂ဦးမွာတဦးက ၃ရစ္နဲ႕ ဆိုေတာ့ တပ္ၾကပ္အဆင့္ေပါ့။သူက က်မကို ဒူကမာၻ႕Cs ( ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္) ေစာင့္ေနေၾကာင္းေျပာျပီး ဦးေဆာင္ ေခၚသြားတဲ့ အေပၚကုန္းေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ကို က်မလိုက္သြားလိုက္တယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္ထဲဝင္တာနဲ႔ က်မေတာ္ ေတာ္ေလး တုန္လႈပ္သြားမိတာအမွန္ပါဘဲ။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုအေလးျပဳလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တ ဦးထဲေစာင့္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး။KIA တပ္မေတာ္မွ စစ္ေရးပိုင္းဆိုင္ရာထိပ္တန္းအရာရွိၾကီးေတြ နဲ႕အတူ KIA ကေထာက္လွမ္းေရးတာဝန္ခံ အရာရွိေတြ ၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကာလက KIO အတြင္းေရးမႈး - ယေန႕KIO လက္ရွိ ဥကၠဌ ဦးေဇာင္းခရား တို႕အားလံုးကို ေတြ႕မိတာ က်မ မတုန္လႈပ္ဘဲေနမွာလား။ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုဝတ္ဆင္ ထားၾကတဲ့ ထိပ္တန္း KIA KIO အရာရွိေတြ အားလံုးဝိုင္းရံထားတဲ့ ခလည္မွာ က်မအတြက္ ထိုင္ဖို႕ ခံုတလံုးခ် ထားေပးတယ္။ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေျပာရရင္ စစ္ခံုရုံး ေလးတခုအသြင္ေဆာင္ေနတယ္ေလ။ က်မအတြက္ကေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္အျပင္းအထန္ခံစားေနခဲ့ရတာ က်မပထမဦးဆံုးအဖမ္း ခံခဲ့ရတဲ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္ေန႕ကတည္းကပါ။ အဲ့ဒီခံစားခ်က္ေတြဟာက်မအတြက္ေတာ့ မဆန္း ေတာ့ေပမဲ့လဲ ခံစားခ်က္ဆိုတာလ်ပ္တျပတ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္မွာလဲ။စိုးရိမ္တယ္ ပူပန္တယ္ဆိုတဲ့အ ဆင့္ထက္ခံစားခ်က္ေတြက သာလြန္ေနတယ္။ထိုင္ေနတဲ့အေနအထားမွာ ဒူသိန္းေဆြ ဒူခြန္ေမာ္နဲ႕ အျခားKIA ကေထာက္လွမ္းေရးအရာရွိေတြကို မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ေနရတယ္ ။ က်မရဲ႕ ဘယ္ ညာ အေနအထားမွာ KIA KIO ထိပ္တန္းအရာရွိေတြ ေနရာယူထားၾကတယ္။ ဒူသိန္းေဆြက က်မ ေက်ာင္းသားတပ္မွာထြက္ဆိုထားတဲ့စစ္ခ်က္ ဖိုင္ကို ၾကည့္ျပီး ေမးခြန္းေတြ တခုျခင္းေမးတယ္။က်မလဲ ၏သည္ မေရြး ABSDF-NB မွာေျဖခဲ့တာကိုဘဲ ျပန္ေျဖ ခဲ့တယ္။အားလံုးေမးျပီးတာနဲ႕တေၾကာ့ျပန္ က်မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ျပန္ေမးျပန္တယ္။သူတို႕ေမးတာ က်မေျဖ တိုင္း ေခါင္းခါတယ္။ရီၾကတယ္။ၾကာေတာ့က်မမေျဖေတာ့ဘဲ ေတြၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က ေမးခြန္းေတြရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။မဟုတ္တာေတြျဖစ္ကုန္တာေကာမင္းတို႕ေတြ.လို႕ေျပာတယ္။က်မငိုျခင္စိတ္ တင္းထားတာေတြေလွ်ာ့ပလိုက္တယ္။အားေပးစကားေျပာတယ္။ဒီကိစၥကိုမင္းဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုတာငါ နားလည္တယ္။မိငယ္ .. အခ်ိန္တခုေတာ့ေစာင့္ေစျခင္တယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။ခုမင္းတို႕ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်န္ေန ေသးလဲေမးလို႕ ၈ ဦးက်န္ေနတယ္။အက်ယ္ခ်ဳပ္ခံထားရတာ ေမလ ၂၁ ရက္ေန႕ည ၅၅ ဦးထြက္ေျပးသြားစဥ္ကတည္းကလို႕ေျပာျပခဲ့တယ္။ခုအခ်ိန္ကစျပီး မင္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္သြားပါ။မင္းကိုယ္မင္း NIB က ထလရဒုဗိုလ္ ေျပာလဲငါကမယံုဘူး။ မင္းတို႕အားလံုးရဲ႕စစ္ခ်က္ေတြဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး။တေယာက္နဲ႕တေယာက္အားလံုး ဒီေလာက္ကြင္းစက္ေတြသိေနၾကတာကြာ.. စစ္တပ္ကလူေတြ အေယာက္ ၉ဝ ေက်ာ္ ၁ဝဝ မေျပာနဲ႕ ၁ဝ ေယာက္ေလာက္ဘဲ ဒီမွာ ဒီလိုစုေန.. ငါတို႕အားလံုးေျပာင္ျပီ ..မင္းကိုယ္ပိုင္နံပတ္ ကသိပ္ စီနီယာက်တာေကာ.. မင္းခင္ညြန္႕ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က (xxxxx) ။ မင္းအေဖ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က (xxxx) ။{ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ အတိအက် ေျပာျပပါသည္..က်မ မမွတ္မိေတာ့ပါ}။ ခင္ညြန္႕ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္က တေသာင္းေက်ာ္ ဟုထင္ပါသည္။က်မအေဖ ကေတာ့ အမွတ္စဥ္ ၉ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ ေျခာက္ေထာင္ေက်ာ္ ျဖစ္တယ္။ က်မတို႕ကိုမတရားလူမဆန္စြာ ညွင္း ပန္းရာမွ ထြက္ခဲ့ရတဲ့စစ္ခ်က္ထဲက NIB ဒုဗိုလ္ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္မွာ က/၁၇၅ဝ ျဖစ္တယ္။ဆိုေတာ့ KIA မွအရာရွိ ၾကီးတဦးကေတာ့ေျပာပါတယ္ .. မင္းဘာလို႕ ဒုဗိုလ္ျဖစ္လဲ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအဆင့္ျဖစ္ရမွာေပါ့တဲ့။က်မက ဒုတပ္ ၾကပ္နဲ႕စထြက္တာ Electric shock ေပးတာခံရရင္းနဲ႕ ဒုဗိုလ္မွာေစ်းတဲ့သြားရတဲ့အျဖစ္ကို ABSDF-NB ငရဲခန္း က်ခဲ့ဘူးသူေတြ အားလံုးနားလည္ၾကမွာပါ။အဲ့ဒီေန႕ကဒူကမာၻေတြေျပာၾကတာေတြအမ်ားၾကီးပါ။ စစ္ေၾကာေရးခံရတိုင္း ဦးစီးလႊမ္းမိုးလို တခ်က္တည္းေသနပ္နဲ႕ပစ္သတ္လိုက္ရင္ေကာင္းမွာဘဲ အျမဲေတြးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ မိုင္းခ်ည္ျပီးလက္ျဖတ္ ေျချဖတ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ရင္ လက္ကိုလည္ပင္းနားဆြဲကပ္ လိုက္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ပစ္သတ္လိုက္ရင္တခါတည္းေသ..ေအးေရာ။တတိတိနဲ႕ တခ်ိန္လံုးႏွိပ္စက္တာ အဲ့ဒီဒဏ္ကို က်မ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။သတၱိနည္းတယ္.. သူရဲေဘာေၾကာင္တယ္.. ဘယ္လိုစိတ္ဓါတ္နဲ႕ေတာ္လွန္ ေရးလုပ္သလဲ.. ဒီဒဏ္ေလးေတာင္မခံႏိုင္ဘူးလား .. မဟုတ္ဘဲနဲ႕ဘာလို႕ ထလရ ပါ ေျပာၾကတာလဲ … ဘာလို႕ တေယာက္ကိုတေယာက္ဆြဲထည့္ၾကတာလဲ .. ေမးၾကတယ္.ေျပာၾကတယ္..။ေျပာျခင္သလိုတာေျပာၾကပါေတာ့။ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈ႕ဒဏ္ကို တကယ္လက္ေတြ႕ခံစားခဲ့ၾကဘူးသူေတြသာ သိၾကနားလည္ၾကပါတယ္။ညွင္းပန္းႏွိပ္ စက္မႈ႕ေတြေၾကာင့္ ၁၄ ဦးခန္႕ ေသဆံုးခဲ့ရတာ.. ကိုအားစိုက္လိုမ်ဳိး မေသခင္အတြင္းမွာ ပုပ္ျပီးဗိုက္တခုလံုးခရမ္း ေရာင္လိုျဖစ္ေနတဲ့အထိေတာင္ ဆက္ျပီးႏွိပ္စက္ေနၾကတာ က်မမ်က္ျမင္ပါေလ။က်မနဲ႕ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး (ေၾကာင္) ကို လက္ေနာက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ အေနအထားနဲ႕ အျပစ္မဲ့တဲ့ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးကို ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္စက္ျပတာဘာသေဘာလဲ။ တကယ္လို႕မ်ားအဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မတရားသျဖင့္အဖမ္းခံထားရတဲ့ အေယာက္ ၁ဝဝ ကို မင္းတို႕ တတိတိနဲ႕ေရ ရွည္ႏွိပ္စက္ျပီးအေသခံမလား .. တခ်က္တည္းပစ္သတ္ျပီးအေသခံမလားလို႕မ်ားေမးခဲ့ရင္ တခ်က္တည္းပစ္ သတ္တာခံပါ့မယ္လို႕မ်ားတညီတညြတ္ထဲေတာင္းဆိုၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ က်မ KIA ေရာက္ေတာ့လြတ္လပ္ျခင္းရဲ႕အရသာကို မခံစားတတ္သလိုျဖစ္မိတယ္။KIA ဗဟိုစစ္ရံုးကရဲေမေတြတ အားရိုးသားတယ္။ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။က်မအေနနဲ႕ဘယ္မွလဲသြားျခင္လာျခင္စိတ္မရွိေတာ့ အျမဲတမ္း KIA ေထာက္လွမ္းေရးက ဒူလိုင္ဆမ္း တို႕ဆီဘဲအလည္သြားမိတယ္။တခါတေလ ဗိုလ္မႈးၾကီးပန္းေအာင္ဆီအလည္ သြားရင္ သူက ABSDF-NB ရဲ႕ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တာေတြေမးတတ္တယ္။ေသဆံုးမႈ႕စာရင္းေတြ၊ဖမ္းဆီးမႈ႕စာရင္း ေတြေက်ာင္းသားတပ္ကအမွန္မေျပာဘူးေလ။ ၈ဝ ေလာက္ဖမ္းျပီး ၁၅ ဦးသတ္တယ္ေျပာတယ္။ တကယ့္စာရင္း အမွန္ကို လိမ္ညာထားတယ္။အဲ့ဒီမွာ ဒူကမာၻ႕ ကမငယ္ မင္းအဲ့ဒီစာရင္းေတြ ေရးထား..တေန႕မင္းလိုအပ္လာ လိမ့္မယ္လို႕ ေျပာခဲ့တယ္။အေသးစိတ္ေတြက်မေျပာလို႕ကေတာ့ ဝတၳဳတအုပ္ျဖစ္သြားမွာမို႕ လိုရင္းဘဲေျပာပါရ ေစေတာ့။ က်မ KIA ေရာက္ျပီးေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကို AB-NB မွာ က်န္ေနတဲ့ ၈ ဦးနဲ႕ပက္သက္ျပီး က်မလိုဘဲ KIA ကို ေခၚယူေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေတာ့ ABSDF-NB ဟာ KIA ရဲ႕ လက္ေအာက္ခံမဟုတ္ေၾကာင္း၊ တန္းတူမဟာမိတ္ျဖစ္ေၾကာင္း။က်န္ေနေသးတဲ့ ၈ ဦးအေပၚစာနာေပမဲ့ တခ်ိန္တည္းေခၚယူဖို႕ဆိုတာ ထင္သလို မလြယ္ကူေၾကာင္း။ အခ်ိန္ယူရမွာျဖစ္ေၾကာင္းတို႕ ေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့မေရွးမေႏွာင္းကာလမွာဘဲ ဒူလိုင္ဆမ္းကက်မကိုေျပာလာတယ္။အဲ့ဒီမွာ အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ဆရာရွိတယ္ ဆို.. က်ေနာ္တို႕ သင္ၾကရင္ေကာင္းမယ္လို႕ေျပာလာတယ္။က်မနားလည္လိုက္ပါတယ္။ခ်က္ျခင္းဘဲ သူေက်ာင္း သားတပ္ကိုဖုန္းဆက္သြယ္ျပီး မၾကာဘူး ကိုညီညီ(စမား) ကို သံေခ်ာင္း က KIA ကို လာခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႕ ကိုညီညီ ကဆရာ၊ က်မနဲ႕ ဒူလိုင္ဆမ္း ကတပည့္ စာခဏသင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အစဦးပိုင္းကာလမွာေတာ့ ကိုညီ ညီ က KIA ကိုမနက္လာျပီး ညေနခ်ိန္ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းကာလၾကေတာ့ တရက္တေလ KIA မွ ညအိပ္ ျဖစ္လာတယ္။ က်မအေနနဲ႕ကေတာ့ အခ်ိန္ယူျပီးတေျဖးေျဖးျခင္း တေယာက္ျပီးေယာက္ KIA ကိုလႊဲေျပာင္းယူ သြားႏိုင္မယ္လို႕ဘဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေတြးထင္မိခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ မထင္မွတ္တဲ့အျခားအေၾကာင္းအရာတရပ္ေပၚခဲ့ ျပန္ပါတယ္။ တရက္မွာ သံေခ်ာင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ အိမ္ကုန္းေပၚတက္သြားတာ က်မ KIA စစ္ရံုးကေနျမင္ လိုက္ပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းရယ္က်မ အတိအက်မသိပါဘူး။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သံေခ်ာင္းျပန္ဆင္းလာေတာ့ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အေနအထားကိုက်မေတြ႕ရတယ္။ေနာက္ေတာ့က်မလဲ ရဲေမေဆာင္ေရာက္ျပီးမၾကာဘူး အေဆာင္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဖုန္းဆက္ေခၚပါတယ္။ က်မ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ဆီ ေရာက္ေတာ့ တိုတိုရွင္းရွင္းဘဲက်မကိုေျပာပါတယ္။ မိငယ္.. မင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ ေဟာင္းလာတာေတြ႕လား။ငါ့ဆီ မင္းကို ေက်ာင္းသားတပ္ျပန္လႊဲေပးဖို႕၊ ဟိုမွာ ဘုန္းၾကီးတပါးဖမ္းထားတယ္။အဲ့ ဒါမင္းသိႏိုင္တယ္..အႏၱရာယ္ .ၾကီးတယ္..သတ္သင့္ရင္သတ္ပစ္ရမယ္ေျပာတယ္။က်မ ေတာ္ေတာ္ဘဲစိတ္ဓါတ္ က်သြားတယ္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကဆက္ေျပာတယ္.. မင္းတို႕ထင္သလိုဖမ္းသတ္မေနနဲ႕။ျဖစ္ခဲ့တာေတြမွားကုန္တယ္။မ ငယ္ကို တရားဝန္လႊဲယူထားတယ္။ငါျပန္မေပးဘူး လို႕တဲ့။ ေအး ခုမင္းဘယ္လိုထင္လဲ .. တဲ့က်မကိုေမးလာ ။ က်မက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကို ေျပာလိုက္တယ္။ ဒူကမာၻCS က်မ ဒီမွာ ဆက္မေနျခင္ေတာ့ဘူး။အိမ္ျပန္ျခင္ျပီ ။ျပန္ ခြင့္ေပးပါလို႕။ KIA မွာဆက္ျပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္ေပမဲ့ ခုလိုမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ေရွ႕ဆက္မေနတာ အေကာင္း ဆံုးပါလို႕ CS ေဇာ္မိုင္ကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။တကယ္ကိုဘဲ အေမ့အိမ္ျပန္ျခင္ျပီ လို႕ေျပာေတာ့ ျပန္ခြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိငယ္ စဥ္းစားပါ.. အိမ္ျပန္တာထက္ မင္းအကိုနဲ႕လိုက္သြားတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္လို႕ ငါထင္ တယ္.. မင္းလုပ္ျခင္တာမင္းေျပာျပျခင္တာေတြ အျပင္မွာဆိုပိုေကာင္းမယ္လို႕ .. အၾကံေပး သတိေပးခဲ့လို႕ စဥ္းစားပါ့မယ္လို႕ေျပာလိုက္တယ္။ေနာက္တေန႕ေတာ့ က်မ ဒူကမာၻ CS ေဇာ္မိုင္ကို က်မ အကိုဆီ သြားမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ဒူကမာၻ CS က က်မအတြက္ ဘန္ေကာက္သြားဖို႕ စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာခရီးစဥ္ကိုဆက္လက္ေရးသားပါ့မယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္။ ၁၃.၈.၂၀၁၂

Wednesday, August 1, 2012

မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အပိုင္း ၄ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း

မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အပိုင္း ၄ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း by Nang Aung Htwe Kyi on Tuesday, July 31, 2012 at 12:53pm ·
လြတ္ေျမာက္ျခင္းရဲ႕အစကနဦး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၁ ရက္ေန႕ ညမွာ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ ေထာင္အတြင္း အက်င္းခ်ခံထားရစဲျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦးထြက္ ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ညမွာဘဲ ကိုရဲလင္း(ရန္ကုန္)၊ ကိုဝဏၰေဇာ္(ရန္ကုန္) ၊ ကိုဘိုဘို(ရန္ကုန္) ၊ မိုးေဇာ္ထြန္း-မိုးၾကီး(ရန္ကုန္)၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး-ေၾကာင္(သာယာဝတီ)၊ကိုညီညီႏိုင္-ဒိုဇာ(ပဲခူး) ၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္-ခို (မႏ ၱေလး) ၊ ကိုညီညီ(မႏ ၱေလး) နဲ႕ က်မတို႕ တေတြဒုတိယအၾကိမ္ျပန္လည္အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ေထာင္မႈးတာဝန္နဲ႕ ေထာင္ေစာင့္အ ျဖစ္တာဝန္ယူထားတဲ့ လွမ်ဳိးေအာင္နဲ႕နာဂေအာင္ႏိုင္တို႕ကို ABSDF-NB ဥကၠဌေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ဒုဥကၠဌနဲ႕စစ္ေရး တာဝန္ခံသံေခ်ာင္းတို႕မွတာဝန္ေပါ့ေလ်ာ့မႈ႕နဲ႕သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။တာဝန္ရွိသူသန္းေဇာ္၊ထြန္းဦးနဲ႕ေယာေစာက္တို႕ကို ၾကိမ္ဒဏ္ အခ်က္ ၃ဝ ဆီေပးခဲ့တယ္။မေရွးမေႏွာင္းကာလမွာဘဲ မ်ဳိးဝင္းေရွ႕တန္းမွာေသဆံုးခဲ့တယ္။က်မ တို႕ ၉ ဦးကေတာ့ အက်ယ္ခ်ုဳပ္အေနနဲ႕ ယခင္ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕ အိုင္အို ရုံးမွာတစုတစည္းေနခဲ့ၾကရတယ္။ က်မတို႕ ၉ ဦးအက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႕ အတူေနစဥ္ကာလမွာအက်ယ္ခ်ုဳပ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘာမွမယ္မယ္ရရ လုပ္စရာမ ရွိ ၊က်မတို႕ေနတဲ့ ေနရာဟာကန္႕သတ္နယ္ေျမ အေနအထားသီးျခားျဖစ္ေနခဲ့တယ္။အေစာင့္အက်ပ္နဲ႕ေနရ တယ္။ညဘက္အခ်ိန္မွာ ညေရးညတာ အေပါ့အပါးသြားလိုရင္ အျပင္မွာကင္းေစာင့္တာဝန္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြကို ခြင့္ေတာင္းျပီး သူတို႕ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ အျပင္ထြက္ခြင့္ရွိတယ္။ခြင့္မေတာင္းဘဲ ခြင့္မျပဳဘဲထြက္ရင္ ျပစ္မိန္႕ေပးထားတယ္ေလ။ မ်ဳိးဝင္းေသျပီး ရက္အတန္ၾကာတဲ့အထိ က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ ေအာင္ႏိုင္နဲ႕သံေခ်ာင္းဘယ္လိုဆံုး ျဖတ္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆို္တာ မသိဘူးထင္တယ္။ သံေခ်ာင္းက က်မအတြက္တဲထဲမွာ သီးသန္႕အခန္းတခုကန္႕ဖို႕ ေျပာလာတယ္ေလ။တဲအေနအထားက ႏွစ္ခန္းဘဲရွိတာ။ ၇ ေယာက္ကအတြင္းအခန္းမွာစုေနၾကတယ္။က်မနဲ႕ ဘိုဘိုက အျပင္ခန္းကကြပ္ပစ္၂ ခု (ေန႕ဆိုရင္စုျပီးထိုင္တဲ့ စားတဲ့ေနရာ) မွာအိပ္က်ရတယ္။အဲ့ဒီအျပင္ခန္းက က်မတို႕တေတြကို ၆လ ၇လ တိုင္ မတရားရက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ေနရာေပါ့။အျပစ္မဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ အသက္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတဲ့ေနရာဆိုလဲ မမွားပါဘူးေလ။ ဆိုေတာ့က်မတို႕ကတြက္လိုက္ပါျပီ။အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႕ရည္ေရွေနရေတာ့မွာကိုေပါ့။သံေခ်ာင္းရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ ကိုရဲ ၊ ေၾကာင္၊ခို၊ဝဏၰတို႕ ေတာထဲမွာ တိုင္ခုတ္္ ၊ဝါး ခုတ္ထြက္ၾကတယ္။ဝါးစိမ္းေတြနဲ႕ထရံယက္တယ္။ျပီးေတာ ့က်မအ တြက္ ၃ေပ ၄ေပ အခန္းေလးထဲမွာ ဝါးကုတင္ေလးတခုထိုးေပးၾကတယ္ေလ။က်မတို႕တေတြအက်ယ္ခ်ဳုပ္အေန နဲ႕အေနၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တဦးနဲ႕တဦးယံုၾကည္မႈ႕ ရင္းႏွီးမႈ႕ေတြပိုခိုင္မာလာခဲ့ၾကတာ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ပါ။ဒီလိုနဲ႕ ဘဲ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ဘဝေတြကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ တန္ဘိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တန္ဘိုးမဲ့စြာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းကုန္ဆံုးခဲ့ၾကရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ ရပ္တည္ေနရတဲ့ဘဝ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အေျခအေနေတြဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့လြန္းတယ္ ဆိုတာထက္သာလြန္ေနခဲ့တယ္။မေသခ်ာတဲ့ဘဝ မေရရာတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႕ ေရွ႕ေရးဆိုတာ မႈန္ဝါးလြန္းလွ တယ္ေလ။ ေသခ်ာေနတာတခုကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္နဲ႕သံေခ်ာင္းကိုယ္တိုင္ က်မတို႕ ၉ ဦးနဲ႕ပက္သက္ျပီးဘယ္လို ေရွ႕ဆက္သြားရဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို္တိတိက်က် မခ်မွတ္ႏိုင္ေသးတာကိုပါဘဲ။က်မတို႕ရဲ႕တဲအေရွ႕ကေက်ာက္ တုန္း (ေက်ာက္ဖ်ာတခ်ပ္အသြင္) ေပၚမွာ ညေနဆိုက်မတို႕တေတြထိုင္ျပီး လြတ္လပ္စြာသြားလာေနၾကတဲ့ AB ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကိုၾကည့္ကာ ေသးသိမ္ႏုံျခာလြန္းလွတဲ့ ကိုယ္ေတြရဲ့ ဘဝကိုေတြးမိျပီး ဝမ္းနည္းမိတယ္။ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ဖို႕ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္အျပည့္အဝနဲ႕ ေအးခ်မ္းလံုျခံဳတဲ့ မိဘရင္ခြင္ကို စြန္႕ ခြာျပီး ေတာေတာင္ထဲလာခဲ့ၾကတာျခင္း အတူတူ ကိုယ္ေတြအေယာက္ ၁ဝဝ ရဲ့ျဖစ္ပ်က္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဘဝကိုေတြး မိေတာ့ရင္နဲ႕မမွ်ခံစားေနရတယ္။ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၾကရတာလဲ။ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့အ ေၾကာင္းတရားရဲ့ တဖက္စြန္းမွာအေျဖမွန္ ဆိုတာရွိေနတယ္။အဲ့ဒီအေျဖဟာ ABSDF-NB ရဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ဒီလိုနဲ႕ဘဲ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ေန႕ညေတြကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈ႕ေတြနဲ႕အတူ က်မတို႕ ၉ ဦးအက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႕ျဖတ္ သန္းခဲ့ၾကရင္း ရွစ္ေလးလံုး၄ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕(၈.၈.၁၉၉၂)ကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပန္တယ္။ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလေတြ ရက္ေတြဟာ က်မတို႕တေတြ (အေယာက္၁ဝဝ)အတြက္ထပ္ဆင့္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ျဖစ္ေနၾက ရတာလဲလို႕ မၾကာခဏေတြးၾကည့္မိတယ္။က်မတို႕ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းဗဟို ဖမ္းဆီးမႈ႕ဟာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ မွာစတင္ခဲ့တယ္ေလ။ရွစ္ေလးလံုး ၃ ႏွစ္ပတ္လည္ကာလေပါ့။က်မကို ၂၃.၈.၁၉၉၁ ညေန ၆ နာရီမွာ မ်ဳိးဝင္းကိုယ္တိုင္လာဖမ္းတယ္။ေက်ာင္းသား ၁၅ ဦးကိုရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာက ၁၂.၂.၁၉၉၂ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ေလဘဲလား။ဆိုေတာ့က်မတို႕တေတြအတြက္ကေတာ့ ၾသဂုတ္လနဲ႕ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဟာ ထပ္ဆင့္မေမ့ႏိုင္တဲ့ လ ပါ။နင့္နင့္နဲနဲ ရင္နဲ႕မမွ်ခံစားခဲ့ရတဲ့ လ ပါ။တိုက္ဆိုင္မႈ႕ေၾကာင့္ဘဲဆိုဆို တမင္ေရြး ခ်ယ္ဖန္တီးမႈ႕လို႕ဘဲဆိုဆို ၾသဂုတ္လနဲ႕ေဖေဖာ္ဝါရီလဟာ က်မတို႕အတြက္ေမ့မရႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ နဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတ့ဲ လ ေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ ေန႕ေန႕ညည က်မတို႕ ၉ ဦးလြတ္ေျမာက္သြားၾကတဲ့ ၅၅ ဦးအေၾကာင္းနဲ႕ အဖမ္းခံရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြေျပာဆိုျဖစ္ၾကတယ္။ရက္ေပါင္း ၁ဝ၃ ရက္တိုင္ဒုတိယအၾကိမ္ အခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ေန႕ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕မွာ ညေတာ္ေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ ။ သက္လင္းေရာက္လာျပီး က်မကို ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစုံဝတ္ျပီး သူနဲ႕လိုက္ခဲ့ဖို႕ေျပာတယ္။ရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။က်န္တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာစိုးရိမ္ပူပန္မႈ႕ေတြအထင္း သားျမင္ရတယ္။တဲအျပင္ေရာက္ေတာ့ ဓါတ္မီးမထြန္းဖို႕ေျပာတယ္။တိတ္တိတ္ေနဖို႕ေျပာတယ္။စဥ္းစားျပီ။ညအ ခ်ိန္တိတ္တဆိတ္ ခုတ္သတ္ျပီေပါ့။လမ္းမေရာက္ေတာ့ က်မအေျခအေနၾကည့္မိတယ္ ။ ဘယ္ဘက္ခ်ဳိးရင္လူ သတ္ကုန္း ညာဘက္ခ်ဳိးရင္ KIA လိုင္စင္စခန္းဘက္။ သက္လင္းကပညာျပတယ္။ ဘာမွလဲေမးခြင့္မရွိ ဘယ္ ဘက္ကိုလဲ မခ်ဳိး၊ညာဘက္ကိုလဲမခ်ဳိး လမ္းေဘးမွာရပ္ေနျပီး တိတ္တိတ္ေနဖို႕ဘဲေျပာေနတယ္။ဘာတတ္ႏိုင္မွာ လဲ။ေျပာသလိုေန ေစရာသြားဘဝေတြဘဲ။ အတန္ၾကာေတာ့ KIA ဘက္က ကားတစီးေမာင္းလာတာေတြ႕ရတယ္ ။က်မတို႕အေရွ႕မွာ KIA ကကားရပ္လိုက္ တယ္။က်မကိုကားေပၚတက္ခိုင္းတယ္။သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ျဖစ္ျခင္ရာျဖစ္ေတာ့။ျမန္ျမန္ေသ ေအးေရာ ျပီး ေရာစိတ္ျဖစ္လာတယ္။ကားကလိုင္စင္စခန္း ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီအိမ္ေမာင္းသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့က်မကိုကားေပၚ ကဆင္းဖို႕ေျပာတာနဲ႕ ဆင္းျပီးသက္လင္းနဲ႕အတူ ဒူကမာၻအိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုပါ ဒူကမာၻစံနီ နဲ႕အ တူေတြ႕လိုက္ရတယ္။ဒူကမာၻစံနီက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ က်မကိုထိုင္ဖို႕ေျပာတယ္။ခ်မ္းေအးတဲ့ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ က်မကို Fanta အေအးဘူးဖြင့္တိုက္တယ္။မေသာက္ဘူးျငင္းဆန္ေတာ့ မငယ္သိတ္စိတ္မပူနဲ႕ ဘာမွမလုပ္ဘူး။ ေမးစရာေလးနဲနဲရွိလို႕ ဆိုေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္က ငယ္ထိပ္တက္ကပ္ေတာ့တာဘဲ။စိတ္ထဲမွာေတြးေနတာကေတာ့ မ ႏွိပ္စက္ဖို႕ေတာင္းပန္မယ္၊ေသနပ္နဲ႕တခ်က္တည္းေခါင္းကိုေတ့ျဖဳတ္ျပစ္ဖို႕ေတာင္းဆိုမယ္။ေသနပ္နဲ႕တခါ တည္းျပစ္သတ္တာႏွိပ္စက္တာထက္ သက္သာတာ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းမွာ ရက္ရက္စက္စက္ အႏွိပ္စက္ ခံခဲ့ရသူေတြတိုင္းသိၾကတယ္ေလ။ ဆိုေတာ့ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီက မငယ္အေအးကုန္ေအာင္ေသာက္ ျပီးမွေျပာမယ္ တဲ့။က်မလဲ ေပးတာကိုျမန္ျမန္ကုန္ ေသာက္လိုက္ေတာ့ က်မကိုၾကည့္ျပီးရီေနေရာ။ျပီးေတာ့ေျပာမဲ့ေျပာေတာ့လဲ တိုတိုျပတ္ျပတ္ ဒဲ့ဒိုးၾကီး ေမးတာ မငယ္ မင္း KIA ကို ေျပာင္းမလား..တဲ့။ရုတ္တရက္ မထင္မွတ္တဲ့ေမးခြန္း ဆိုေတာ့ အေျဖခ်က္ျခင္းမေပးဘဲ ျငိမ္ ေနလိုက္တယ္။က်မသံေခ်ာင္းကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒူကမာၻ႕က ေဟးသံေခ်ာင္းမင္းဘာမွမေျပာနဲ႕ မငယ္ သူ႕ဘာသာသူဆံုးျဖတ္မယ္ ဆိုေတာ့ က်မအေမနဲ႕ပီထြန္း ေျပာခဲ့တာကိုသတိရမိတယ္။အေမက က်မဆီလာ တုန္းက အဲ့ဒီတုန္းက KIO အတြင္းေရးမႈးဦးေဇာင္းခရား (ယခုလက္ရွိ KIO ဥကၠဌ) နဲ႕ေတြ႕ျပီး က်မတို႕နဲ႕ပက္ သက္တာေတြေျပာျပီး အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ပီထြန္းလဲ က်မကိုကယ္ဘို႕ထပ္ျပီးအေၾကာင္းၾကားေျပာၾကား ခဲ့တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္ စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာဘဲ ဒူကမာၻစံနီက ဒီေမးခြန္းကိုငါကေမးတာမဟုတ္ဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က ေမးခိုင္းတာ ဆိုျပီး ေျပာေျပာဆိုဆို က်မအနားကဖုန္းေကာက္ကိုင္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္နဲ႕စကားေျပာတယ္။ျပီး ဖုန္းခြက္ကို ျပန္မတင္ဘဲ ေအာက္ခ်ထားတယ္ ။သေဘာကက်မတို႕ေျပာတာေတြတဘက္က ၾကားရတာေပါ့။က်မစူးစမ္းေနတာကိုသိလို႕ KIA ကိုေျပာင္းမလား ထပ္ကာတလဲလဲေမးတယ္။ က်မအတြက္ေတာ္ေတာ္အေျဖၾကပ္တယ္။ခ်က္ျခင္းေျဖဖို႔ဆိုတာမလြယ္ဘူး။သံေခ်ာင္းအေရွ႕မွာ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္း သားတပ္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဘဝတူေမာင္ႏွမ ၈ ဦးရယ္ .. သူတို႕နဲ႕လဲတိုင္ပင္ျခင္ေသးတယ္ေလ။ ဒါကို တဘက္က နယူးကင့္ကေနဖုန္းနဲ႕ နားေထာင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က နားလည္ျပီး ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီနဲ႕ ဖုန္းေျပာ တာေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ျပီးဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကေျပာခိုင္းတယ္။ဒီတည အေျဖေပးဘို႕မလိုဘူး မနက္ဖန္မနက္ မွျပန္လာပါ။ ကားအၾကိဳလႊတ္လိုက္မယ္ လို႕က်မကိုေျပာျပီးတာနဲ႕တဆက္တည္း သံေခ်ာင္းကို မနက္ဖန္ ဘယ္သူမွမပါလာေစနဲ႕။ မငယ္တေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆံုးျဖတ္ပါေစ။အခုေက်ာင္းသား တပ္ျပန္ရင္ ေမးတာ ျခိမ္းေခ်ာက္တာလံုးဝမလုပ္ဘို႕ အတိအက်မွာတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲ သံေခ်ာင္း၊သက္လင္းနဲ႕က်မ ေက်ာင္းသားတပ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။တပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မေနတဲ့ တဲနားေရာက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုက်မသတိဆြဲျပီးအေလးျပဳမလို႕လုပ္တုန္း က်မကိုသံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။ မင္းမသြားနဲ႕ဦး။ငါနဲ႕အေပၚလိုက္ခဲ့တဲ့ ။သူေနတဲ့ ေနရာကိုေျပာတာ။တကယ္ဆို က်မကကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကိုယ္ျပန္ျပီး က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးနဲ႕ ေဆြးေႏြးျခင္လွျပီေလ။မေျပာသာေတာ့ဘူးေလ။က်မ သံေခ်ာင္းေနတဲ့ တဲ အေပၚကုန္းေပၚလိုက္သြားရျပန္တယ္။အေမတို႕လာစဥ္က မတည္ခဲ့တဲ့ကတိ ခုတခါထပ္ဖ်က္ဦးမွာလားလို႕ေတြးမိတယ္။အဲ့ဒီေန႕က ၁၉၉၂ ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕ ျဖစ္ပါတယ္။ KIA တပ္တြင္းအေတြ႕အၾကံဳႏွင့္ ဘန္ေကာက္အသြားခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္။ ၃၁.၁ဝ.၁၉၉၂ ခုႏွစ္ တြင္ရိုက္ထားေသာမွတ္တမ္းဓါတ္ပံု ။မွားလွ်င္ျပင္ေပးေစလိုသည္။ဒူကမာၻဂ်ိမ္းလြမ္းေဒါင္ႏွင့္လတ္တေလာ ေတြ႕ခဲ့စဥ္က ေမးျမန္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တန္းဝဲမွာယာ- ပညာေရးဝန္ၾကီးဆြမ္လြတ္ဂမ္။ဗိုလ္မႈးၾကီးဆန္ဘုန္း(ကြယ္လြန္)။ဗိုလ္မႈးၾကီးဂ်ိမ္းလြမ္းေဒါင္။ G1 ေဇာ္ေတာင္(ကြယ္လြန္)။ေဒါက္တာတူးဂ်ာ။လက္ရွိ KIOအေထြေထြအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္လာဂ်ာ။ဆလန္ကမာၻဒိမ္ေဘာင္။ ဒုဗိုလ္မႈးၾကီးဂမ္ထြယ္(အျငိမ္းစား)။ ေရွ႕တန္းဝဲမွယာ-ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဇာ္ဆိုင္း(ယခုလက္ရွိဒုဥကၠဌ)။** ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္(ယခုအျငိမ္းစား)။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဥကၠဌ ဘရန္ဆိုင္း(ကြယ္လြန္)။အေထြေထြအတြင္းေရးမႈးေဇာင္းခရား(ယခုKIO ဥကၠဌ)။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမုန္တူးဂ်ဳိင္(ကြယ္လြန္-၁၉၉၄ KIO ဥကၠဌ)။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္အိမ္(အျငိမ္းစား)။