မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အပိုင္း ၄ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း

မေနာေျမမွေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္အပိုင္း ၄ ... ငရဲတြင္းမွလြတ္ေျမာက္ျခင္း by Nang Aung Htwe Kyi on Tuesday, July 31, 2012 at 12:53pm ·

လြတ္ေျမာက္ျခင္းရဲ႕အစကနဦး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ခဲ့တယ္။၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၁ ရက္ေန႕ ညမွာ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ႕ ေထာင္အတြင္း အက်င္းခ်ခံထားရစဲျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦးထြက္ ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ညမွာဘဲ ကိုရဲလင္း(ရန္ကုန္)၊ ကိုဝဏၰေဇာ္(ရန္ကုန္) ၊ ကိုဘိုဘို(ရန္ကုန္) ၊ မိုးေဇာ္ထြန္း-မိုးၾကီး(ရန္ကုန္)၊ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး-ေၾကာင္(သာယာဝတီ)၊ကိုညီညီႏိုင္-ဒိုဇာ(ပဲခူး) ၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္-ခို (မႏ ၱေလး) ၊ ကိုညီညီ(မႏ ၱေလး) နဲ႕ က်မတို႕ တေတြဒုတိယအၾကိမ္ျပန္လည္အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ၅၅ ဦး ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ေထာင္မႈးတာဝန္နဲ႕ ေထာင္ေစာင့္အ ျဖစ္တာဝန္ယူထားတဲ့ လွမ်ဳိးေအာင္နဲ႕နာဂေအာင္ႏိုင္တို႕ကို ABSDF-NB ဥကၠဌေအာင္ႏိုင္နဲ႕ ဒုဥကၠဌနဲ႕စစ္ေရး တာဝန္ခံသံေခ်ာင္းတို႕မွတာဝန္ေပါ့ေလ်ာ့မႈ႕နဲ႕သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။တာဝန္ရွိသူသန္းေဇာ္၊ထြန္းဦးနဲ႕ေယာေစာက္တို႕ကို ၾကိမ္ဒဏ္ အခ်က္ ၃ဝ ဆီေပးခဲ့တယ္။မေရွးမေႏွာင္းကာလမွာဘဲ မ်ဳိးဝင္းေရွ႕တန္းမွာေသဆံုးခဲ့တယ္။က်မ တို႕ ၉ ဦးကေတာ့ အက်ယ္ခ်ုဳပ္အေနနဲ႕ ယခင္ ေက်ာင္းသားတပ္ရဲ႕ အိုင္အို ရုံးမွာတစုတစည္းေနခဲ့ၾကရတယ္။ က်မတို႕ ၉ ဦးအက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႕ အတူေနစဥ္ကာလမွာအက်ယ္ခ်ုဳပ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ဘာမွမယ္မယ္ရရ လုပ္စရာမ ရွိ ၊က်မတို႕ေနတဲ့ ေနရာဟာကန္႕သတ္နယ္ေျမ အေနအထားသီးျခားျဖစ္ေနခဲ့တယ္။အေစာင့္အက်ပ္နဲ႕ေနရ တယ္။ညဘက္အခ်ိန္မွာ ညေရးညတာ အေပါ့အပါးသြားလိုရင္ အျပင္မွာကင္းေစာင့္တာဝန္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြကို ခြင့္ေတာင္းျပီး သူတို႕ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ အျပင္ထြက္ခြင့္ရွိတယ္။ခြင့္မေတာင္းဘဲ ခြင့္မျပဳဘဲထြက္ရင္ ျပစ္မိန္႕ေပးထားတယ္ေလ။ မ်ဳိးဝင္းေသျပီး ရက္အတန္ၾကာတဲ့အထိ က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ ေအာင္ႏိုင္နဲ႕သံေခ်ာင္းဘယ္လိုဆံုး ျဖတ္ခ်က္ခ်ရမယ္ဆို္တာ မသိဘူးထင္တယ္။ သံေခ်ာင္းက က်မအတြက္တဲထဲမွာ သီးသန္႕အခန္းတခုကန္႕ဖို႕ ေျပာလာတယ္ေလ။တဲအေနအထားက ႏွစ္ခန္းဘဲရွိတာ။ ၇ ေယာက္ကအတြင္းအခန္းမွာစုေနၾကတယ္။က်မနဲ႕ ဘိုဘိုက အျပင္ခန္းကကြပ္ပစ္၂ ခု (ေန႕ဆိုရင္စုျပီးထိုင္တဲ့ စားတဲ့ေနရာ) မွာအိပ္က်ရတယ္။အဲ့ဒီအျပင္ခန္းက က်မတို႕တေတြကို ၆လ ၇လ တိုင္ မတရားရက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္တဲ့ေနရာေပါ့။အျပစ္မဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ အသက္ ဆံုးရႈံးခဲ့ရတဲ့ေနရာဆိုလဲ မမွားပါဘူးေလ။ ဆိုေတာ့က်မတို႕ကတြက္လိုက္ပါျပီ။အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႕ရည္ေရွေနရေတာ့မွာကိုေပါ့။သံေခ်ာင္းရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႕ ကိုရဲ ၊ ေၾကာင္၊ခို၊ဝဏၰတို႕ ေတာထဲမွာ တိုင္ခုတ္္ ၊ဝါး ခုတ္ထြက္ၾကတယ္။ဝါးစိမ္းေတြနဲ႕ထရံယက္တယ္။ျပီးေတာ ့က်မအ တြက္ ၃ေပ ၄ေပ အခန္းေလးထဲမွာ ဝါးကုတင္ေလးတခုထိုးေပးၾကတယ္ေလ။က်မတို႕တေတြအက်ယ္ခ်ဳုပ္အေန နဲ႕အေနၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တဦးနဲ႕တဦးယံုၾကည္မႈ႕ ရင္းႏွီးမႈ႕ေတြပိုခိုင္မာလာခဲ့ၾကတာ ခုခ်ိန္ထိတိုင္ပါ။ဒီလိုနဲ႕ ဘဲ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္အေနနဲ႕ က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ဘဝေတြကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ တန္ဘိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြကို တန္ဘိုးမဲ့စြာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းကုန္ဆံုးခဲ့ၾကရတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်မတို႕ ၉ ဦးရဲ႕ ရပ္တည္ေနရတဲ့ဘဝ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့အေျခအေနေတြဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့လြန္းတယ္ ဆိုတာထက္သာလြန္ေနခဲ့တယ္။မေသခ်ာတဲ့ဘဝ မေရရာတဲ့အေျခအေနေတြနဲ႕ ေရွ႕ေရးဆိုတာ မႈန္ဝါးလြန္းလွ တယ္ေလ။ ေသခ်ာေနတာတခုကေတာ့ ေအာင္ႏိုင္နဲ႕သံေခ်ာင္းကိုယ္တိုင္ က်မတို႕ ၉ ဦးနဲ႕ပက္သက္ျပီးဘယ္လို ေရွ႕ဆက္သြားရဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို္တိတိက်က် မခ်မွတ္ႏိုင္ေသးတာကိုပါဘဲ။က်မတို႕ရဲ႕တဲအေရွ႕ကေက်ာက္ တုန္း (ေက်ာက္ဖ်ာတခ်ပ္အသြင္) ေပၚမွာ ညေနဆိုက်မတို႕တေတြထိုင္ျပီး လြတ္လပ္စြာသြားလာေနၾကတဲ့ AB ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကိုၾကည့္ကာ ေသးသိမ္ႏုံျခာလြန္းလွတဲ့ ကိုယ္ေတြရဲ့ ဘဝကိုေတြးမိျပီး ဝမ္းနည္းမိတယ္။ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရကို ေတာ္လွန္ဖို႕ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္အျပည့္အဝနဲ႕ ေအးခ်မ္းလံုျခံဳတဲ့ မိဘရင္ခြင္ကို စြန္႕ ခြာျပီး ေတာေတာင္ထဲလာခဲ့ၾကတာျခင္း အတူတူ ကိုယ္ေတြအေယာက္ ၁ဝဝ ရဲ့ျဖစ္ပ်က္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ဘဝကိုေတြး မိေတာ့ရင္နဲ႕မမွ်ခံစားေနရတယ္။ဘာေၾကာင့္ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ၾကရတာလဲ။ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့တဲ့အ ေၾကာင္းတရားရဲ့ တဖက္စြန္းမွာအေျဖမွန္ ဆိုတာရွိေနတယ္။အဲ့ဒီအေျဖဟာ ABSDF-NB ရဲ့ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ဒီလိုနဲ႕ဘဲ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ ေန႕ညေတြကို ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈ႕ေတြနဲ႕အတူ က်မတို႕ ၉ ဦးအက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႕ျဖတ္ သန္းခဲ့ၾကရင္း ရွစ္ေလးလံုး၄ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕(၈.၈.၁၉၉၂)ကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာခဲ့ျပန္တယ္။ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလေတြ ရက္ေတြဟာ က်မတို႕တေတြ (အေယာက္၁ဝဝ)အတြက္ထပ္ဆင့္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ေန႕ရက္ေတြ ျဖစ္ေနၾက ရတာလဲလို႕ မၾကာခဏေတြးၾကည့္မိတယ္။က်မတို႕ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းဗဟို ဖမ္းဆီးမႈ႕ဟာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ မွာစတင္ခဲ့တယ္ေလ။ရွစ္ေလးလံုး ၃ ႏွစ္ပတ္လည္ကာလေပါ့။က်မကို ၂၃.၈.၁၉၉၁ ညေန ၆ နာရီမွာ မ်ဳိးဝင္းကိုယ္တိုင္လာဖမ္းတယ္။ေက်ာင္းသား ၁၅ ဦးကိုရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းျဖတ္သတ္တာက ၁၂.၂.၁၉၉၂ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ တိုက္ဆိုင္မႈ႕ေလဘဲလား။ဆိုေတာ့က်မတို႕တေတြအတြက္ကေတာ့ ၾသဂုတ္လနဲ႕ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဟာ ထပ္ဆင့္မေမ့ႏိုင္တဲ့ လ ပါ။နင့္နင့္နဲနဲ ရင္နဲ႕မမွ်ခံစားခဲ့ရတဲ့ လ ပါ။တိုက္ဆိုင္မႈ႕ေၾကာင့္ဘဲဆိုဆို တမင္ေရြး ခ်ယ္ဖန္တီးမႈ႕လို႕ဘဲဆိုဆို ၾသဂုတ္လနဲ႕ေဖေဖာ္ဝါရီလဟာ က်မတို႕အတြက္ေမ့မရႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ နဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတ့ဲ လ ေတြေပါ့။ ဒီလိုနဲ႕ ေန႕ေန႕ညည က်မတို႕ ၉ ဦးလြတ္ေျမာက္သြားၾကတဲ့ ၅၅ ဦးအေၾကာင္းနဲ႕ အဖမ္းခံရတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ ေတြေျပာဆိုျဖစ္ၾကတယ္။ရက္ေပါင္း ၁ဝ၃ ရက္တိုင္ဒုတိယအၾကိမ္ အခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ေန႕ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕မွာ ညေတာ္ေတာ္ေလးမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ ။ သက္လင္းေရာက္လာျပီး က်မကို ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစုံဝတ္ျပီး သူနဲ႕လိုက္ခဲ့ဖို႕ေျပာတယ္။ရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သြားတယ္။က်န္တဲ့ ၈ ဦးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာစိုးရိမ္ပူပန္မႈ႕ေတြအထင္း သားျမင္ရတယ္။တဲအျပင္ေရာက္ေတာ့ ဓါတ္မီးမထြန္းဖို႕ေျပာတယ္။တိတ္တိတ္ေနဖို႕ေျပာတယ္။စဥ္းစားျပီ။ညအ ခ်ိန္တိတ္တဆိတ္ ခုတ္သတ္ျပီေပါ့။လမ္းမေရာက္ေတာ့ က်မအေျခအေနၾကည့္မိတယ္ ။ ဘယ္ဘက္ခ်ဳိးရင္လူ သတ္ကုန္း ညာဘက္ခ်ဳိးရင္ KIA လိုင္စင္စခန္းဘက္။ သက္လင္းကပညာျပတယ္။ ဘာမွလဲေမးခြင့္မရွိ ဘယ္ ဘက္ကိုလဲ မခ်ဳိး၊ညာဘက္ကိုလဲမခ်ဳိး လမ္းေဘးမွာရပ္ေနျပီး တိတ္တိတ္ေနဖို႕ဘဲေျပာေနတယ္။ဘာတတ္ႏိုင္မွာ လဲ။ေျပာသလိုေန ေစရာသြားဘဝေတြဘဲ။ အတန္ၾကာေတာ့ KIA ဘက္က ကားတစီးေမာင္းလာတာေတြ႕ရတယ္ ။က်မတို႕အေရွ႕မွာ KIA ကကားရပ္လိုက္ တယ္။က်မကိုကားေပၚတက္ခိုင္းတယ္။သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘူး။ျဖစ္ျခင္ရာျဖစ္ေတာ့။ျမန္ျမန္ေသ ေအးေရာ ျပီး ေရာစိတ္ျဖစ္လာတယ္။ကားကလိုင္စင္စခန္း ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီအိမ္ေမာင္းသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့က်မကိုကားေပၚ ကဆင္းဖို႕ေျပာတာနဲ႕ ဆင္းျပီးသက္လင္းနဲ႕အတူ ဒူကမာၻအိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုပါ ဒူကမာၻစံနီ နဲ႕အ တူေတြ႕လိုက္ရတယ္။ဒူကမာၻစံနီက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ က်မကိုထိုင္ဖို႕ေျပာတယ္။ခ်မ္းေအးတဲ့ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ က်မကို Fanta အေအးဘူးဖြင့္တိုက္တယ္။မေသာက္ဘူးျငင္းဆန္ေတာ့ မငယ္သိတ္စိတ္မပူနဲ႕ ဘာမွမလုပ္ဘူး။ ေမးစရာေလးနဲနဲရွိလို႕ ဆိုေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္က ငယ္ထိပ္တက္ကပ္ေတာ့တာဘဲ။စိတ္ထဲမွာေတြးေနတာကေတာ့ မ ႏွိပ္စက္ဖို႕ေတာင္းပန္မယ္၊ေသနပ္နဲ႕တခ်က္တည္းေခါင္းကိုေတ့ျဖဳတ္ျပစ္ဖို႕ေတာင္းဆိုမယ္။ေသနပ္နဲ႕တခါ တည္းျပစ္သတ္တာႏွိပ္စက္တာထက္ သက္သာတာ ABSDF-NB ေျမာက္ပိုင္းမွာ ရက္ရက္စက္စက္ အႏွိပ္စက္ ခံခဲ့ရသူေတြတိုင္းသိၾကတယ္ေလ။ ဆိုေတာ့ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီက မငယ္အေအးကုန္ေအာင္ေသာက္ ျပီးမွေျပာမယ္ တဲ့။က်မလဲ ေပးတာကိုျမန္ျမန္ကုန္ ေသာက္လိုက္ေတာ့ က်မကိုၾကည့္ျပီးရီေနေရာ။ျပီးေတာ့ေျပာမဲ့ေျပာေတာ့လဲ တိုတိုျပတ္ျပတ္ ဒဲ့ဒိုးၾကီး ေမးတာ မငယ္ မင္း KIA ကို ေျပာင္းမလား..တဲ့။ရုတ္တရက္ မထင္မွတ္တဲ့ေမးခြန္း ဆိုေတာ့ အေျဖခ်က္ျခင္းမေပးဘဲ ျငိမ္ ေနလိုက္တယ္။က်မသံေခ်ာင္းကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒူကမာၻ႕က ေဟးသံေခ်ာင္းမင္းဘာမွမေျပာနဲ႕ မငယ္ သူ႕ဘာသာသူဆံုးျဖတ္မယ္ ဆိုေတာ့ က်မအေမနဲ႕ပီထြန္း ေျပာခဲ့တာကိုသတိရမိတယ္။အေမက က်မဆီလာ တုန္းက အဲ့ဒီတုန္းက KIO အတြင္းေရးမႈးဦးေဇာင္းခရား (ယခုလက္ရွိ KIO ဥကၠဌ) နဲ႕ေတြ႕ျပီး က်မတို႕နဲ႕ပက္ သက္တာေတြေျပာျပီး အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ပီထြန္းလဲ က်မကိုကယ္ဘို႕ထပ္ျပီးအေၾကာင္းၾကားေျပာၾကား ခဲ့တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္ စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာဘဲ ဒူကမာၻစံနီက ဒီေမးခြန္းကိုငါကေမးတာမဟုတ္ဘူး။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က ေမးခိုင္းတာ ဆိုျပီး ေျပာေျပာဆိုဆို က်မအနားကဖုန္းေကာက္ကိုင္ျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္နဲ႕စကားေျပာတယ္။ျပီး ဖုန္းခြက္ကို ျပန္မတင္ဘဲ ေအာက္ခ်ထားတယ္ ။သေဘာကက်မတို႕ေျပာတာေတြတဘက္က ၾကားရတာေပါ့။က်မစူးစမ္းေနတာကိုသိလို႕ KIA ကိုေျပာင္းမလား ထပ္ကာတလဲလဲေမးတယ္။ က်မအတြက္ေတာ္ေတာ္အေျဖၾကပ္တယ္။ခ်က္ျခင္းေျဖဖို႔ဆိုတာမလြယ္ဘူး။သံေခ်ာင္းအေရွ႕မွာ ျပီးေတာ့ ေက်ာင္း သားတပ္ထဲမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဘဝတူေမာင္ႏွမ ၈ ဦးရယ္ .. သူတို႕နဲ႕လဲတိုင္ပင္ျခင္ေသးတယ္ေလ။ ဒါကို တဘက္က နယူးကင့္ကေနဖုန္းနဲ႕ နားေထာင္ေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က နားလည္ျပီး ဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီနဲ႕ ဖုန္းေျပာ တာေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္။ျပီးဗိုလ္မႈးၾကီးစံနီ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္ကေျပာခိုင္းတယ္။ဒီတည အေျဖေပးဘို႕မလိုဘူး မနက္ဖန္မနက္ မွျပန္လာပါ။ ကားအၾကိဳလႊတ္လိုက္မယ္ လို႕က်မကိုေျပာျပီးတာနဲ႕တဆက္တည္း သံေခ်ာင္းကို မနက္ဖန္ ဘယ္သူမွမပါလာေစနဲ႕။ မငယ္တေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆံုးျဖတ္ပါေစ။အခုေက်ာင္းသား တပ္ျပန္ရင္ ေမးတာ ျခိမ္းေခ်ာက္တာလံုးဝမလုပ္ဘို႕ အတိအက်မွာတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲ သံေခ်ာင္း၊သက္လင္းနဲ႕က်မ ေက်ာင္းသားတပ္ကိုျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။တပ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်မေနတဲ့ တဲနားေရာက္ေတာ့ သံေခ်ာင္းကိုက်မသတိဆြဲျပီးအေလးျပဳမလို႕လုပ္တုန္း က်မကိုသံေခ်ာင္းကေျပာလာတယ္။ မင္းမသြားနဲ႕ဦး။ငါနဲ႕အေပၚလိုက္ခဲ့တဲ့ ။သူေနတဲ့ ေနရာကိုေျပာတာ။တကယ္ဆို က်မကကိုယ္ေနတဲ့ေနရာကိုယ္ျပန္ျပီး က်န္ခဲ့တဲ့ ၈ ဦးနဲ႕ ေဆြးေႏြးျခင္လွျပီေလ။မေျပာသာေတာ့ဘူးေလ။က်မ သံေခ်ာင္းေနတဲ့ တဲ အေပၚကုန္းေပၚလိုက္သြားရျပန္တယ္။အေမတို႕လာစဥ္က မတည္ခဲ့တဲ့ကတိ ခုတခါထပ္ဖ်က္ဦးမွာလားလို႕ေတြးမိတယ္။အဲ့ဒီေန႕က ၁၉၉၂ ခုႏွစ္စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႕ ျဖစ္ပါတယ္။ KIA တပ္တြင္းအေတြ႕အၾကံဳႏွင့္ ဘန္ေကာက္အသြားခရီးစဥ္ကို ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္။ ၃၁.၁ဝ.၁၉၉၂ ခုႏွစ္ တြင္ရိုက္ထားေသာမွတ္တမ္းဓါတ္ပံု ။မွားလွ်င္ျပင္ေပးေစလိုသည္။ဒူကမာၻဂ်ိမ္းလြမ္းေဒါင္ႏွင့္လတ္တေလာ ေတြ႕ခဲ့စဥ္က ေမးျမန္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္တန္းဝဲမွာယာ- ပညာေရးဝန္ၾကီးဆြမ္လြတ္ဂမ္။ဗိုလ္မႈးၾကီးဆန္ဘုန္း(ကြယ္လြန္)။ဗိုလ္မႈးၾကီးဂ်ိမ္းလြမ္းေဒါင္။ G1 ေဇာ္ေတာင္(ကြယ္လြန္)။ေဒါက္တာတူးဂ်ာ။လက္ရွိ KIOအေထြေထြအတြင္းေရးမႈးခ်ဳပ္လာဂ်ာ။ဆလန္ကမာၻဒိမ္ေဘာင္။ ဒုဗိုလ္မႈးၾကီးဂမ္ထြယ္(အျငိမ္းစား)။ ေရွ႕တန္းဝဲမွယာ-ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေဇာ္ဆိုင္း(ယခုလက္ရွိဒုဥကၠဌ)။** ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္(ယခုအျငိမ္းစား)။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဥကၠဌ ဘရန္ဆိုင္း(ကြယ္လြန္)။အေထြေထြအတြင္းေရးမႈးေဇာင္းခရား(ယခုKIO ဥကၠဌ)။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမုန္တူးဂ်ဳိင္(ကြယ္လြန္-၁၉၉၄ KIO ဥကၠဌ)။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္အိမ္(အျငိမ္းစား)။