ကရင့္တပ္မေတာ္ လက္ေအာက္ခံ မူဆလင္တပ္ဖြဲ ့ဝင္တဦးရဲ ့တဲငယ္ ။
အခ်ိန္ကာလက ၁၉၈၉ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ နံနက္ ေဝလီေဝလင္းစ
အေျခအေနကေတာ့ အာဏာရွင္စစ္တပ္သည္
၁၉၈၈ေက်ာင္းသားမ်ား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး မလုပ္ႏိုင္ရန္ ႏွင့္
အျမစ္ျပတ္ ေျခမႈံးရန္ လူမ်ိဳးစုနယ္ေျမ အားလံုးကို နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထိမ္းခ်ဳပ္ေရး စီမံခ်က္ကာလ
ေခ်ာင္းေရသည္ ၾကည္လင္ေနျပီး ေအာက္ေျခကို ရွင္းရွင္းၾကီးျမင္ေနရသည္ ။
နံနက္လင္းခါစ ေနစထြက္သည္ဆိုေသာ္လည္း အလင္းေရာင္ျပျပသာျမင္ရသည္ ။
ေနလံုးသည္ ေတာင္ ၂ လံုးၾကားက ေခ်ာင္းကုိတိုက္ရိုက္ အလင္းေရာင္မက်ႏိုင္ေသးပါ ။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ဆိုလွ်င္ ေရေငြ ့ျဖဴျဖဴ ျမဴမူန္မ်ား ေတြ ့ေနရေသးသည္ ။
ရႈလိုက္ေသာေလထဲမွာလဲ သစ္ပင္ သစ္ရြတ္ အနံ ့ႏွင့္အတူ တခ်က္တခ်က္ ပန္းရနံ ့မ်ားရပါသည္ ။
စစ္ေရဘူးထဲကေရကို လက္ခုတ္နဲ ့ေရခပ္ျပီး အာလုပ္က်င္းလိုက္ပါသည္ ။
ေျပာျပမတတ္ေသာ ေလးပင္သည္လား ဆိမ့္ေနတာလား မသိေသာ
ေရ၏အရသာသည္ ႏွတ္ခမ္းဖ်ားကို စိုစြပ္ျပီး အာေခါင္အဖ်ားအထိ ေရာက္သြားသည္ ။
ေအာ္ ျမန္မာျပည္က ထြက္ကုန္ေတြထဲက ေရေတာင္ အရသာရွိပါလားလို ့တျခားႏိူင္ငံေတြ ေရာက္မွ တန္ဖိုးကိုနားလည္မိသည္ ။
ေသာင္ရင္းျမစ္ကို တခ်က္ၾကည့္ျပီး မိမိတို ့ရံုးရွိရာဖုက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ လိုက္သည္ ။
မီးခိုးမႈေတြၾကားမွာ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေသးပါ ။
အခုေလာက္ဆို စားဖိုဖုတ္ က ခ်က္ျပဳတ္ျပီးေလာက္ေရာေပါ့
ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြလည္း တညလံုးတာဝန္ယူထားတာဆိုေတာ့ ဆာၾကျပီေပါ့ ။
(အေျမာက္က်ည္ဆံ ဒဏ္ခံရန္ သစ္လံုးမ်ားေအာက္တြင္ ၁၀ေပ ပတ္လည္ အနက္ ၅ ေပ က်င္းတူးျပီး အိပ္သည့္ က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ကို ေခၚပါသည္ ။တခ်ိဳ ့က ဘန္ကာ ဟုလည္းေခၚပါသည္ )
ေနာက္မွ ခၽြတ္ခၽြတ္ အသံ ျခံဳၾကားမွ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုသန္းနိုုင္ ။
စစ္ေဘာင္းဘီရွည္ ဇစ္ကို ဆြဲရင္း ကားရား ကားရား ေတာထိုင္ရာက ကမန္းကတန္းျပန္လာပံုရပါသည္ ။
အားလံုး ႏိူးကုန္ၾကျပီလား ။ စခန္းျပန္မယ္ ။ ကၽြန္ေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြကို စိတ္ပူေနျပီ ။
ယိုင္နဲ ့နဲ ့ဝါးတဲ ထဲမွ ကိုေဇာ္ေဇာ္ (၈၈ တတိယႏွစ္ မွာ တတိယနွစ္ ေက်ာင္းသား ယခု ကေနဒါမွာေန) ကိုေက်ာ္မင္းဦး ( ၈၈စိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ။ သတင္းေပ်ာက္)
ကိုေမာင္လွ (မဲေဆာက္) ကိုေနမ်ိဳး ကိုေအးဝင္းတို ့တသိုက္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ထလာၾကပါသည္ ။
မရွိလို ့ထြက္ဝယ္တာ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့လို ့ ကိုေနမ်ိဳးက လည္ေခ်ာင္းကြဲသံျဖင့္ေျပာလိုက္သည္ ။
ကိုသန္းႏိူင္မ်က္ႏွာညိုညိုက ရဲကနဲ မဲသြားပါသည္ ။
ငါတို ့ဒီဘက္ကမ္းကို အေပ်ာ္လာတာမဟုတ္ဘူး ။
တိုက္ပြဲျဖစ္ေနတဲ့ စခန္းထဲမွာ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ ထမင္းဆာျပီ ။
ရိကၡာ တာဝန္ခံ ကိုေဇာ္ေဇာ္ အထုတ္ေတြ အဆင္သင့္လုပ္ ျပီးရင္ ထြက္မယ္ ။
ကိုသန္းႏိူင္က ကၽြန္ေတာ့နားကပ္လာျပီး တိုးတိုးေလးေျပာပါတယ္
“ကိုေဌးတင့္ ကၽြန္ေတာ္က အရမ္း စိတ္ပူတတ္တယ္ ။
သပိတ္မွာကထဲက အတူတူ ေသေဖၚေသဖက္လုပ္လာၾကတာ ဘာရယ္လို ့မဟုတ္ပါဘူး
သူတို ့အားလံုးအတြက္ စိတ္ပူလို ့ပါ ။
ကိုသန္းႏူိူင္ စိတ္ပူလြန္ျပီး အေမရိက ေရာက္ေတာ့ ႏွလံုးကို ျဖဳတ္လိုက္ျပီး စက္နဲ ့အစားထိုးရတယ္ေနာ္”
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လူကေကာင္းေကာင္းၾကီး အပူလြန္တဲ့စိတ္ကို စက္ႏွလံုးက မလိုက္ေတာ့ဘူးထင္တယ္ ။
အသံျပာျပာ နားထဲဝင္လာပါသည္ ။ ၾကားလား ၾကားရင္အေၾကာင္းျပန္ သန္းႏိူင္ ။။ နားနားကပ္ေအာ္လိုက္တာပါ ။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ညကအရွိန္နဲ့ ့ ေအာ္ဟုတ္လားဟု မူးေၾကာင္ေၾကာင္ အေျဖေပးတတ္တာ အခုထိထင္ပါတယ္ ။
ကိုေဇာ္ေဇာ္ကေတာ့ လူငယ္ျပီျပီ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာပါတယ္ ။အခုထိပါဘဲ ။
ေနမ်ိဳးတေယာက္ အခုထိမူးေနတံုးဘဲလား မသိဘူးေနာ္ ။
ေမာင္လွကေတာ့ စကားနည္းတယ္ ။ အျမဲတန္းတခုခုက္ို ျငီမ္ျပီးစဥ္းစားေနတတ္တယ္ ။
အခုမ်ားေတာ့လဲ တကမာၻစီမဟုတ္ေသာ္လည္း
တႏိူင္ငံစီ ေဝးကုန္ၾကျပီေနာ္ ။
ေက်ာပိုးအိတ္ တလံုးစီနဲ ့ရိကၡာေတြထမ္းျပီး ေသာင္ရင္းျမစ္ဆီသို ့ခ်ီတက္ၾကပါတယ္ ။
ျမစ္နားနီးလာေတာ့ စစ္ယူနီေဖါင္း အခ်ိဳ ့ကို လမ္းေဘးေတြမွ ပစ္ထားတာ မသဲမကြဲ ျမင္ရပါတယ္ ။
ေရေတြလဲ လမ္းမွာစိုေနပါတယ္ ။ မေကာင္းတဲ့ အတိတ္နမိတ္ပါဘဲ ။
ကိုသန္းႏိူင္နဲ ့ကၽြန္ေတာ္က ေရစိုဝတ္ေတြကို ကိုင္ၾကည့္ရင္း စခန္းထဲမွာ တခုခုျဖစ္ေနျပီ။
ဒီဇင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန ့ည မွာ စခန္းတာဝန္ခံ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ
ဝါေလ ဌါနခ်ဴပ္မွာ ျပန္စုျပီး ေယရႈခရစ္ေတာ္ေမြးေန ့က်င္းပေနၾကတယ္ ။
ျမန္မာအာဏာရွင္ စစ္တပ္ကေတာ့ အစြမ္းကုန္ယုတ္မာျပီ ထင္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့အေျခအေနကို သံုးသပ္ျပီး ေခါင္းနပန္း ၾကီးသြားပါသည္ ။
စခန္းကို စြန္ ့ခြာၾကျပီလား ။ စခန္းက်ျပီ လား ။ ငါတို ့ဘာလုပ္ၾကမလဲ ။
တိုင္ပင္စရာမလိုဘဲ ရ ေယာက္ ေခါင္းျခင္းဆိုင္လိုက္ပါသည္ ။
ကိုသန္းႏူိင္က ကၽြႏ္ေတာ္ရသေလာက္ စခန္းထဲကို ခိုးဝင္မယ္
၄၅ဘို ့ပစၥတိုခ်ိတ္ထားေသာ ခါးဘက္ကို လက္ေထာက္ျပီး ေျပာလိုက္ပါသည္ ။
ေက်ာင္းသား ရဲေဘာ္ေတြရဲ ့အေျခအေနၾကည့္ဘို နဲ ့ကူညီဘို ့အသက္ေပးသင့္ရင္ ေပးရမယ္ ။
ဘယ္သူလိုက္မလဲ ဟုေမးပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့အသံက ၆ ေယာက္စလံုး စကၠန္ ့မျခားဘဲ
တျပိဳင္ထဲ ထြက္လာပါသည္ ။
ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ စခန္းမွာေနစဥ္က တာဝန္ခြဲတဲ ့ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ
ေနာက္က ပုန္းေနတတ္သူေတြပါ ညေန ထမင္းစားျပီး ေလေပါၾကရင္ နားေထာင္တတ္သူေတြပါ ။
စကားကို အပိုမေျပာဘဲ အလိုေျပာတတ္ၾကသူေတြပါ ။
အခုကာလမွာလို ျပည္ပမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနရာလုသူေတြ ေရဒီယိုမွ ဖိုးေျပာခ်င္ေတြကို
ေခၚသြားခ်င္ပါသည္ ။
သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ ့ဝင္ေတြအတြက္ အသက္စြန္ ့ကူညီရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ၾကပါဘီ ။
ကၽြန္ေတာ္တို ့အားလံုး အပ္ိုပစၥည္းမ်ား သစ္ပင္ၾကီး တပင္ေအာက္တြင္ သစ္ခက္မ်ားႏွင့္ ဖံုးျပီးဖြက္လိုက္ပါသည္ ။
ေအေက ၄၇ တလက္စီ က်ည္ထိုး ။ လက္ပစ္ဗံုးမ်ားကို အလြယ္ပစ္ရန္ ရင္ပတ္မွာ တြယ္လိုက္ပါသည္ ။
အသက္ေတြကို ဝဝရႈလိုက္ၾကသည္ ။
က်ည္ဆံ ေသမင္းတမံဟာ အခ်ိန္မေရြး ရင္ဘတ္ထဲကို ဝင္မည့္
စခန္းထဲသို ့ ဝင္ၾကေတာ့မယ္ ။
အမွန္တရားနဲ ့ ဘုရားသၡင္ဟာ ငါတို ့ဘက္မွာရွိေနတယ့္ စိတ္နဲ ့
လမ္း လက္ဝဲ လက္်ာကို ကပ္ျပီး အသင့္အေနအထားျဖင့္ ေသာင္းရင္းျမစ္ဆီသို ့ခ်ီတက္ၾကပါတယ္ ။
ေတာငယ္ေလးတခုလံုး တိ္တ္ဆိပ္ေနမႈဟာ စစ္ဖိနပ္နင္းလိုက္ရင္ ျပန္ၾကားေနရပါတယ္ ။
ပူပင္ေနေသာ ႏွလံုးသားရဲ ့ေသြးခုန္ႏံူးသံကို နားထင္ေသြးေၾကာမ်ားမွတဆင့္
တဒံုးဒံုနဲ ့စစ္ဖိနပ္သံနဲ ့အညီ စည္းခ်က္ညီညီ ၾကားေနရပါသည္ ။
ဒုတိယပိုင္းဆက္ေရးပါမည္ ။
ေဌးတင့္
နယ္သာလန္
၆ ေမ ၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment